naturalna pielęgnacja kopyt

ushia,  nie, nie przekracza, to tylko takie wrażenie, ale faktem jest, że rowek nigdy się nie " wypełnił, obcinam farfocle, na fotce jest swieżo po struganiu. Strzałki według mnie sà zdrowe.
Strzałki Ostatnio zaczełam smarowac sudocremem, bo przy starych przetarciach np. Na stawie skokowym( jakoś taki się kładzie, że notorycznie była mała ranka)wszystko sie wygoilo i odrosly wlosy. A nuż zadziała.
Cieszę sie, że zmiana się podoba🙂
milena1013   kopyta i sznurki ^^
14 listopada 2013 15:26
Artykuł o kopytach sztorcowych ze strony thehorse.com

Managing the Club Foot
A club foot refers to an abnormally upright hoof with long, contracted heels and a prominent or bulging coronary band. The hoof on the left in this photo is an example of club foot.


A horse with slightly asymmetrical feet is nothing out of the ordinary. But if one hoof differs dramatically from the other, you might be dealing with a club foot—an abnormally upright hoof with long, contracted heels and a prominent or bulging coronary band. Because shortening of the musculotendinous unit (the deep digital flexor muscle and tendon) causes this syndrome, it is more accurate to describe a club foot as a "flexural deformity" of the coffin joint. And while a deformity might sound like a career-ending flaw, with proper management affected horses can lead very comfortable and even athletic lives.

In this article we will discuss two classes of club foot: congenital, or present at birth, and acquired, or developed over time.

What is a Club Foot?

To best manage a club foot, it helps to first understand the anatomical structures contributing to the problem. Originating from three muscle bellies on the forearm, the deep digital flexor tendon (DDFT) runs down the back of the limb to insert on the back of the coffin bone. The strong inferior check ligament (IFCL) originates in the carpus (front knee) region and attaches to the DDFT at the middle back of the cannon bone. Any excessive pull (shortening of the musculotendinous unit) on the deep digital flexor muscle and tendon unit causes a complementary pull or flexion of the coffin joint.

Veterinarians diagnose congenital flexural deformities in neonates unable to fully extend their lower limb joints. The degree of this deformity can range from a mild outward buckling of the hoof to one so severe that the foal cannot touch his heel to the ground.

An acquired flexural deformity develops when the foal is 2 to 8 months of age—typically by 12 weeks. Causes might include genetics, diet (excess energy and/or mineral imbalances), excessive exercise, and/or a withdrawal response to pain such as occurs with physitis (inflammation of a bone’s growth plate) or trauma. A foal with an acquired flexural deformity might show excess toe wear initially and, as the deformity progresses, the coronary band might appear to bulge more as the foot becomes increasingly upright. Over time the hoof wall becomes dished and the foal has greater difficulty touching his heel to the ground. If not corrected early, the horse will retain a club foot as he matures.

Veterinarians can classify both congenital and acquired club feet as Type 1 (hoof-ground angle is 90 degrees or less) or Type 2 (hoof-ground angle is greater than 90 degrees). Or they can use a grading system ranging from Grade 1—a mildly upright hoof with a hoof angle 3-5 degrees steeper than the opposite foot—to the most severe Grade 4, in which the hoof is severely dished, the coronary band is as high at the heel as it is at the toe, the hoof-ground angle is 80 degrees or greater, and there are pronounced changes to the coffin bone.

Many veterinarians believe growth rate—either a disproportionate rate of bone and tendon/ligament growth or pain associated with rapid bone growth—plays a part in acquired flexural deformity development. Randy Eggleston, DVM, Dipl. ACVS, associate professor at the University of Georgia’s College of Veterinary Medicine, says these deformities can occur fairly quickly, usually in rapidly growing foals nursing heavily lactating mares. Foals generally experience the most rapid growth from 30 days to one year. This is when owners should be on highest alert for deformity development, he notes.

"However," he adds, "it can occur at any time, particularly subsequent to anything causing chronic lameness or pain that stimulates the foal to load one limb differently from the other. Early on an owner might notice that the front of the hoof wall begins to look more upright. It helps to compare both feet since it is less common for an acquired flexural deformity to occur in both limbs."

As a preventive measure, Eggleston recommends formulating a foal diet that ensures slow but even growth. Reduce the energy content (e.g., high starch and sugar cereal grains) of the mare’s and/or foal’s diet, eliminate unnecessary supplements, and feed good-quality grass hay (rather than alfalfa). Specially formulated commercial products can also provide well-balanced energy and mineral nutrition appropriate for various age groups. 

Impact on Soundness

A club foot alters a horse’s hoof biomechanics, frequently leading to secondary lamenesses. Affected horses tend to land toe-first, and their heel’s growth rate is amplified relative to the toe’s, causing hoof capsule distortion, the hoof wall dishing described, and ridges.

The frog often recedes as the heels contract, leading to increased impact stress throughout the hoof as the soft-tissue structures in the rear of the foot absorb less energy. "In conjunction with the overlying digital cushion, the frog normally functions to absorb concussion during the stance phase as the horse loads the limb," explains Harry Werner, VMD, of Werner Equine, in North Granby, Conn. "As the frog recedes, impact shifts from the frog to the hoof wall and on to the coffin bone."

Eggleston says excess loading on the dorsal (front) aspect of the foot combined with increased heel growth results in a thin sole at the toe, which tends to bruise. "There may be visible remodeling or fragmentation at the tip of the coffin bone seen with imaging," he adds.

Older horses with club feet frequently suffer from lameness issues due to such thin soles and bruising, along with hoof cracks, white line separation, laminar inflammation, and abnormal coffin joint loading and strain on the navicular bone’s supporting ligaments. "Because contracture or shortening of the DDFT is the primary problem, increased stress on the flexor cortex of the navicular bone (where the DDFT attaches to the bottom of the tiny bone) has the potential to elicit early onset changes to the navicular bone," Eggleston notes.

Managing Foals

When caring for the young foal with a congenital flexural deformity, Eggleston says veterinarians commonly administer the intravenous antibiotic oxytetracycline, which is known to stimulate tendon laxity. "It is not uncommon to give two to three treatments," he explains. "I like to treat every other or every third day to monitor the response from the previous dose. While not a common problem, oxytetracycline can be harmful to the kidneys at the dose used for flexural deformities. Kidney function may be monitored through blood creatinine (a waste byproduct of muscle metabolism eliminated via the horse’s kidneys) before and after treatment."

Bandaging can also cause the soft tissue in the affected limb to relax. "The more immobilization applied to a limb, the more laxity is achieved to help a club-footed foal," Eggleston says. "To protect a foal’s sensitive skin, the bandage should be well-padded with pressure applied evenly and reset daily or every other day." 

The amount of exercise club-footed foals can complete depends on the deformity’s severity. "A foal with a mild deformity that is responding to treatment can be given limited exercise," Eggleston suggests.

If foals develop flexural deformities over time, Eggleston encourages owners to have experienced farriers trim the animals’ heels every two to three weeks to counter the accelerated heel growth seen with this condition. "Some advocate using toe extensions or elevating the toe to achieve more stretch in the soft tissues in the back of the leg while some do not," he says. "It’s best to determine the approach on a case-by-case basis."

He does stress that managing these foals is not a case of " ‘If a little will do, then more will be better.’ Being too aggressive at the toe can cause lameness and more damage to the soft tissues of the toe."

For cases that don’t respond to therapeutic farriery, Eggleston says an inferior check ligament desmotomy (a surgical procedure in which the veterinarian transects the ligament) might be successful, as removing tension from this strong band allows the DDFT to stretch. This is best done within four weeks of detecting the club foot.

Foals with club feet have a good prognosis for reaching their intended purpose if veterinarians perform this surgery on animals younger than 8-12 months of age, he says. "Good results have also been achieved in yearlings and also in select cases of mature horses."

Eggleston explains that the first four to six weeks post-desmotomy are the most critical for healing. Over the following months the ligament scars and strengthens.

"The key to treating a foal with a flexural deformity is to treat aggressively, monitor the foal’s progress closely, and use a combination treatment approach (e.g., surgery and therapeutic farriery)," he says. "There is a fine line between treating too aggressively and making the foal uncomfortable, and not being aggressive enough."

Managing Mature Horses

Werner has decades of experience caring for performance and sport horses, and he is well aware that sound feet are a prerequisite for athletic excellence. For the mature horse, he stresses, "Radiographs (X rays) are essential to determine the degree of deep digital flexural deformity and to examine the foot for other concurrent pathology (disease)." 

Werner recommends resolving an adult horse’s club foot as much as possible through therapeutic farriery and trimming at four-week intervals, rather than observing the more common six-week interval. "If the foot is allowed to overgrow," Eggleston warns, "the goals of therapy become futile."

Often, less is more: "Rather than attempting to make dramatic changes, I recommend lowering the heels from the frog apex toward the rear of the foot and to enhance breakover (ease of lifting the foot off the ground as the foot rotates at the toe) by rolling the toe," Werner says. "The goal is to engage all of the sole in weight-bearing to alleviate abnormal biomechanical forces on the front of the foot."

Eggleston offers similar recommendations, adding, "As the heels are lowered, observe the horse both standing and at the walk to evaluate comfort level and foot landing, which should be flat-footed rather than toe-first. To help relieve tension in the flexor tendons, a short wedge shoe or pad may be added."

Werner says your veterinarian might also recommend judicious intra-articular corticosteroid and hyaluronate injections to help relieve associated coffin joint pain.

He has reservations, however, about the ability of mature horses with even mild club foot to perform well, despite treatment attempts: "Many will exhibit ‘poor performance’ if not outright lameness," he says. "When examining a horse for prepurchase, I always advise a buyer to consider a club foot as a risk factor for future lameness. Limitations on performance depend on the degree of flexural deformity as well as on any concurrent lameness and the proposed performance discipline."

If owners have club-footed horses in training or competition, Werner urges them to alert their veterinarians to subtle or overt evidence of poor performance or lameness. These horses tend to develop heel pain and foot lameness earlier than horses with normal feet, says Eggleston, but good, consistent hoof care can reduce complications.

Some cases are challenging to manage no matter the veterinarian and farrier’s effort. Werner recommends performing an IFCL desmotomy on mature horses with severe flexural deformities not relieved by appropriate therapeutic farriery (provided there is no accompanying degenerative joint disease or chronic lameness). In these cases, Werner says, "therapeutic farriery begins at surgery and continues well beyond four weeks. In fact, if resolution of the deformity is not complete, therapeutic farriery is indicated for life."

Take-Home Message

A club foot can have significant repercussions on a horse’s performance success and athletic longevity. Prompt recognition and diligent farrier care allow the horse with a flexural deformity to be as comfortable as possible. "There is usually a reason for a horse to have mismatched feet, whether it be due to conformation, lameness, foot disease, or poor foot care," Eggleston says.

Both Eggleston and Werner urge attending farriers and veterinarians to have strong working relationships with one another, and they recommend trimming and shoeing every four to five weeks. Early intervention is important to avoid a flexural deformity persisting into a horse’s mature athletic years.

Sorki że taki długi post  😡
a może byś tak przetłumaczyła ? :kwiatek:
milena1013   kopyta i sznurki ^^
14 listopada 2013 17:22
Chcesz mnie wykończyć ? 🤔 Postaram się jak najszybciej, ale to trochę potrwa  😡
ushia   It's a kind o'magic
14 listopada 2013 18:37
Lwinka, nie pytalam czy u Twojego konia rowek siega powyzej linii wlosow, bo widze ze nie, tylko na jego przykladzie pytalam czy taki gleboki jest ok, byle nie siegal wyzej, czy lepiej zeby byl plytszy
z obserwacji- im płytszy rowek tym bezpieczniej- w sensie mniej skłonności do infekcji 😉
W kopytach mojego Smyka (tylko u niego) obserwuję cykliczne zmiany: wiosna/lato- rowek praktycznie całkowicie zarasta, piętki nieco się podnoszą, jesienią (mokro, mniej wymuszonego ruchu) rowek pęka 🙁 po to by zimą mocno się spłycić, równocześnie obniżają się piętki 😉 Komfort konia nie ulega zmianie....ciekawe to
Viridila   ZKoniaSpadłam & NaturalBitsBay
15 listopada 2013 16:17
Wczoraj na UP we Wrocławiu był wykład o kopytach prowadzony przez p. Jakuba Gołebia. Nie powiem, bardzo fajnie ujęte w skrócie (bo jednak 1,5h to malutko) sedno tematu i aż żałuję, że nie ma częściej tego typu wykładów 🙁

Co mnie jednak ruszyło to kwestia owsa (wiem, dość sporo było na ostatnich stronach). Drogą dedukcji doszło do tego że 1kg owsa (w przeliczeniu na 500kg konia) powoduje wyrzut insuliny w takiej ilości, w której uszkodzeniu ulegają komórki odpowiadające za budowę rogu (o ile nic nie pomieszałam). Na podstawie jakiś badań to było i tutaj mam pytanie - ma może ktoś jakieś informacje w tym zakresie? Chętnie bym więcej na ten temat poczytała, a nie bardzo nawet wiem gdzie szukać.
Viridila Byłam w maju na kursie ,,Koń naturalny, naturalny jeździec" u Kuby Gołębia w ,,Stokrotce" w Jarkowie. Mam taką pozytywnie walniętą kumpelę, która już jakieś dwa lata marudziła coś, że koniom owsa się nie daje, kowala nie woła itp. Powiem szczerze traktowałam ją trochę jak nieszkodliwą wariatkę 🙂 Wyciągnęła mnie na kurs. Prowadzący przedstawiał tam różne aspekty utrzymania koni min. żywienia. Wspierał się wynikami badań przeprowadzanymi na całym świecie. (sprawy żywienia, utrzymania, pielęgnacji i rehabilitacji kopyt zawarł w swojej książce ,,Kopyta doskonałe"😉 Trochę zburzył moje dotychczasowe poglądy poniekąd wsparte wykształceniem. Pokazywał też jak się naturalnie werkuje. Długo nie miałam odwagi spróbować. Po powrocie z Jarkowa przestałam karmić swoją klacz owsem. Nie tylko nie straciła nic ze swojego wigoru ale i wagi (nawet na sierpniowym rajdzie 250 km w 13 dni nie schudła). Ba! Mimo kiepskiego pastwiska wygląda jak prosię. Oczywiście siano dostaje w boksie, ile zje. Końcem września wpadłam na pomysł że muszę się nauczyć robić kopyta. Przeczytałam książkę Gołębia , ale od teorii do praktyki dłuuuuuuuga droga. Koleżanka werkuje swoją już 3 lata więc dała mi popróbować. Powiem że początki są trudne, bo ręka z nożem się trzęsie, a tarnik po zrobieniu 2 kopyt waży minimum 6 kg 🙂 Teraz już werkuję swoją bez problemu.
Viridila   ZKoniaSpadłam & NaturalBitsBay
15 listopada 2013 20:38
Wykład był bardzo rzeczowy - choć tak jak mówię, 1,5h tematu się na pewno nie wyczerpie 😉 Mnie jako laikowi świetnie rozjaśnił (animacje trójwymiarowe końskiej nogi od poziomu kości ze stopniowo nakładanymi więzadłami, ścięgnami, kaletką, strzałką gąbczastą i chrząstkami dały mi dużo lepsze wyobrażenie całości - w końcu 😉 ).

Najbardziej ciekawią mnie własnie ew badania lub materiały nt podawania owsa i tego "progu", kiedy mogą na poziomie komórkowym być już niepożądane zmiany.
Za robienie kopyt się nawet nie zamierzam zabierać - lubię wiedzieć różne rzeczy po prostu 🙂
A ja mam takie pytanie strasznie amatorskie 🙂
Rozmawiałam dzisiaj z moim kowalem (robił w stajni innego konia i miał troszkę więcej czasu na moje "100 pytań do"😉.
Mówił, że zapisuje sobie różne wymiary kopyt kopi które robi- i np. u mojego odkąd go robi (czyli od pół roku) strzałka poszerzyła się o ok. 1, 5 cm w prawej nodze o i trochę ponad 1 cm w lewej.
Czy to zmiana w dobrym tempie?
Mówił też, że strzałkę kiedy jest za wąska ( u mojego konia kopyto było w ogóle zaciśnięte i strzałka dość wąska) powinno się delikatnie " ruszać" przy werkowaniu, żeby ją prowokować to rozrostu ( taka moja luźna interpretacja jego słów).
Ja znowu czytałam, że w naturalnym werkowaniu strzałki się praktycznie w ogóle nie powinno ruszać.
I teraz to ja już się pogubiłam  😡
dea   primum non nocere
16 listopada 2013 01:07
Viridila - nie sądzę, żeby był jeden określony próg, obserwując konie wokół siebie. Tak jak było w dyskusji powyżej, to zależy od wielu czynników: od genów osobnika, od jego trybu życia, od jego flory bakteryjnej (w jaki sposób owies bedzie trawiony). Jedno jest pewne - wyrzuty glukozy i insuliny koniom szkodzą i powodują ochwat (na to mam badania i mogę podrzucić linki, jeśli to Ciebie interesuje). Natomiast wiele rzeczy ma wpływ na to, czy wyrzut insuliny będzie i jaki poziom spowoduje ostry ochwat, a jaki tylko macanie (bo to nie jest czarno-białe... jak ktoś uważnie obserwuje swojego konia, to może zauważyć coś, na co po ang. mówią "footy" - czyli tzw. macanie, wybieranie lepszego podłoża, skracanie na trudniejszym).
Przykładowo wplyw ma to, czy koń jest głodny. Po głodówce (bodajże 6h bez jedzenia) podanie jedzenia spowoduje skok insuliny. Dlatego tak ważny jest dostęp stały do paszy objętościowej.

pati12318 - im dłużej siedzę w kopytach, tym więcej one mają dla mnie zagadek 😉 Nauczyłam się z całą pewnością tylko jednego: nie ma jednego słusznego postępowania, jeśli chodzi o werkowanie. Jednemu posłuży podcięcie mocniej, drugiemu słabiej. Jeden chce łuczki, drugi łuczki oprotestuje (np. moja Sekwana, której wyłącznie bez łuczków robi się w zadach fajna miska i przestają się blokować kolana! Zrób łuczki - płaszczak i blokowanie). Jeden potrzebuje ścian wsporowych zostawionych w spokoju, drugi dorobi się serii przepięknych ropni, jak się je zostawi. Jeden chce mieć grubą, upakowaną i nietkniętą strzałkę, drugi mowi "auć" jak się grota nie przytnie. Dlatego tak ważna jest obserwacja konia, struganie długoterminowe przez jedną, myślącą osobę (bo każdego konia się trzeba "nauczyć"😉 i współpraca strugającego z właścicielem, rozumiana tak, że jak właściciel zauważy jakieś zmiany, czy to na plus, czy na minus - mówi o tym, jak najszybciej, żeby strugający mógł wyciągnąć wnioski.

Jedno jest pewne i absolutnie bezdysuksyjne: kopytom do zdrowia niezbędny jest RUCH. To jest podstawa. Dieta ma być z grubsza OK, bez dużych niedopasowań (zarówno kalorycznych, jak i mineralnych), struganie ma nie przeszkadzać. Czasem jest więcej niż jedna dobra droga. Czasem dobra droga nie prowadzi przez struganie (tylko np. przez dietę albo poprawę mechaniki ruchu) itp. itd...

...

Co jakiś czas pojawia się tutaj jakiś OBOP: np. tnijmy ściany wsporowe do połowy strzałki! piętki na 3,5cm! rozwiązaliśmy problemy tego świata. Albo: zostawiajmy podeszwę/strzałkę nietkniętą! To gwarancja zdrowych kopyt! Albo: podajmy mieszankę mineralną Podkowy! Od dziś koń będzie miał kopyta mustanga. Dajmy owies! Zabierzmy owies! Dajmy wysłodki!...
Na każdą z tych strategii jest oczywiście czas i miejsce, ale gdyby tak było, że byłby jakiś jeden prosty przepis, to już wszyscy by tak robili i wszystkie konie miałyby idealne kopyta. Prawda jest taka, że na każdy z tych OBOPów mogę znaleźć kontrprzykład, któremu nie posłużyło takie potraktowanie 😉

To znaczy jest taki przepis. Gdzie się koniom robią idealne kopyta? W Rockley  😀iabeł: Ruch, i to nie jakikolwiek, a ruch poprawny mechanicznie... i nie przeszkadzać resztą.

Sorki, zebrało mi się na taki przydługi wywód...
dea uspokoiłaś mnie  :kwiatek:
Wczoraj już miałam w głowie- " zmieniam kowala w trybie natychmiastowym".
Ale potem zaczęłam się zastanawiać, że mój koń nigdy tak dobrze się nie ruszał.
Nie zasuwał tak ładnie od piętki, luźno z łopatki- co np. przekłada się na bardzo dużą poprawę jakości ruchu pod siodłem i więcej elementów wychodzi nam coraz lepiej.
Na pewno ma to wpływ trening, rozbudowa muskulatury też, ale te kopyta- kiedyś koń mi się co chwila potykał, szurał kopytami po ziemi jakby miał do nich przyczepione bloki skalne.
A teraz? Lekki ruch, zero potykania się- nawet w terenie po nieregularnym podłożu.
Więc chyba powinnam zaufać kowalowi, nawet jeśli robi mojego konia trochę "niestandardowo" i nie ściśle według jakiejś szkoły.

A i wczoraj podczas rozmowy namawiał mnie na rozkucie konia za jakieś 3-4 tygodnie.
Powiedział, że kopyta są już gotowe ( rozszerzyły się, nie są już tak wypłaszczone jak na początku, strzałka się rozrosła i wzmocniła i przede wszystkim prawie udało pozbyć się krzywizny).
Zalecił rozkucie i struganie przez niego co 3 tygodnie a mi kazał kupić pilnik i nauczy mnie jak przez te 3 tygodnie piłować.
Przyznam trochę się boję, ale chyba sprostam 🙂
dea   primum non nocere
16 listopada 2013 11:48
Zdecydowanie, struga się konia, nie kopyta, wbrew pozorom (tak jak leczy się pacjenta, nie wyniki badań...). Jak obserwujesz zmiany na plus w ruchu, to tak trzymaj - ze wszystkim, treningiem również. Najważniejszą opnię ma zawsze koń.
Dasz radę przypiłowywać między wizytami kowala na pewno - jak będzie Cię pilnował, to co innego niż dłubać zupełnie samemu. Bardzo pozytywne, że sam zaproponował częstsze wizyty.
ushia, Kasik wyjaśniła wyczerpujàco. Ja oczywiście chciałabym by zarósł
Viridila   ZKoniaSpadłam & NaturalBitsBay
16 listopada 2013 14:33
dea, dziękuje :kwiatek: Co do progu to wiem jak z nimi bywa w badaniach - mam na studiach do czynienia z analizą danych i statystyką pod kątem biologii i chemii, więc dokładne określanie progów dla "wszystkich bez wyjątku" jest niekiedy mylne 🙂 Nie da się mieć precyzyjnego "złotego środka". Gdybyś mogła np. na pw podesłać te badania byłabym bardzo wdzięczna, bo z chęcią poczytam wieczorami :kwiatek:
Dea, chciałam Ciebie spytać o twoje rezultaty stosowania metody HGM. jakiś czas temu pisałaś, że poprowadzisz konkretne konie tą metodą.
Ja obejrzałam filmiki Maureen, przeczytałam jej książkę. Do mnie też to trafia. Ta prostota jest super. Tylko te 3/8 cala... toż to prawie 1 cm. Bardzo chciałam, ale bałam się zastosować to, żeby klocków w przodach nie zrobić... w tyłach siłą rzeczy się stosuje gdy walczy się z położonymi piętkami. Ale przody?
Masz jakieś swoje przemyślenia dot. tej metody?
dziewczyny czy któraś z Was jeździ w okolice Barlinka zachodniopomorskie? nie widzę tam akurat osoby, ale może ktoś jeździ dalej?
chodzi o konia trzeszczkowca młodego
dea   primum non nocere
23 listopada 2013 09:56
ejez - Nie uważam, że na razie stosuję tę metodę - nie chcę tak mówić, bo za słabo ją znam, raczej się inspiruję tym, co o niej wiem. A wiem niewiele. Jeszcze nie przeczytałam książki, nie mailowałam z tą kobietą, chociaż uważam, że temat wart zgłębienia. Podobają mi się efekty i opinie ludzi niezwiązanych z nią. Zdecydowanie mam to na liście TODO, ale jak zejdzie z niej ten nieszczęsny dyplom :/

To co robię na razie, w oparciu o te obserwacje, wygląda tak, że nie skupiam się na rzeźbieniu tyłu kopyta "do zera", zostawiam trochę "równo" ponad podeszwą (zresztą coś podobnego Ramey sugerował) i zaokrąglam wokół całego kopyta. Najważniejsza różnica jest taka, że nie zawsze powstaje łuczek. Skupiam się za to na pazurze, bardzo się staram określić, w jakim miejscu pazur aktualnie "chce" być. Resztę zostawiam, jeśli w oczy nie kłuje, jak bardzo kłuje, to odrobinę obniżam (też nie z linijką, myslę, że zostawiam trochę mniej niż 3/8"😉, starając się zachować równowagę (tzn ściany wsporowe nie za dlugie i nie za krótkie względem ścian puszki, podobnie przedkątne). Najczęściej stosuję to przy zadach, jakoś tam mi bardziej "pasuje" i faktycznie działa.

Nie stosowałam tego u żadnego konia z tendencją do niebezpiecznie wysokich piętek. Ogólnie w tej chwili takiego, o którego bym się bała, że piętale za bardzo wyrosną, nie mam pod opieką. A obawiasz się o swojego, bo ma takie tendencje, czy "teoretycznie"? Chodzi z piętki? Przy "normalnym" struganiu nie rosną kąty jakoś szczególnie? Jeśli tak, to bym zaryzykowała pewnie, najwyżej jak zobaczysz, że się psuje, to zadziałasz. Chociaż nie wiem czy teraz jest najlepszy czas na eksperymenty - nie wiem jak u was, ale u nas konie zdecydowanie mniej się ruszają (nie ma trawy, dzień krótszy i wychodzą na krócej - nawet wiatowe więcej stoją niż chodzą). Na robotę z człowiekiem też czasu mniej... A jak się ilość ruchu zmniejszy, to na pewno na kopyta wpłynie. Maureen też pisała o ruchu jako kluczowym, AFAIR.

Przez ostatnie 2 dni siedziałam na zajęciach -szkoleniu  pt "wszystko o pielęgnacji kopyt, kuciu i o podkowach" organizowanym przez  krakowski MZHK i ODR. Kurs ( z zakresu strugania i kucia) prowadził sam mistrz Józef Antczak i kowal p. Jacek Styrna z Krakowa. Było ok. 30 kursantów -facetów i ja jedna baba.
Jakie wnioski? No cóż... jeżeli ma się do czynienia z prawdziwymi fachowcami od kopyt -to tak naprawdę, ich "klasyczne" werkowanie nie różni sie aż tak bardzo od naszego "naturalnego" 😁 Są  różnice -o których dyskutowaliśmy, ale oglądając werkowanie zdrowych kopyt koni (w części praktycznej) - nie wiem, czy zrobiłabym coś innego, coś bardziej "naturalnego"  (zakładając, ze ja ostatnio też nie trzymam się ścisle obowiązujących reguł z powodu problematycznych kopyt mojej Dziuni wymagających odstępstw  od  naturalnych zasad 😉).
Oczywiście zdanie, jakie mają panowie o np dr Strasser jest dość niewesołe ,delikatnie mówiąc. Natomiast polecana była ksiązka Kuby Gołąba "Kopyta doskonałe" jako fachowa pozycja godna polecenia 🤣
Ciekawe było doświadczenie z kopytami klaczy przywiezionej przez jednego uczestnika - klacz 25 letnia, bo bardzo silnym ochwacie mechanicznym. Ochwat był tak poważny, ze klacz leżała w boksie i była tylko przewracana na boki. Miejscowy kowal (bardzo dobry, moje konie też onegdaj robił) doprowadził klacz do stanu używalności, chodziła ostrożnie, ale bez wiekszych problemów. Kuta na odwrócone podkowy. Mistrz Antczak zrobił jej kopyta w naszej obecności, po czym kobyłka pofrunęła kłusem tak, że trudno ją było utrzymać 🤣 Z dalszych zaleceń wiem, ze będzie często przekuwana z obniżaniem piętek i skracaniem pazura aż do momentu, kiedy kopyta wrócą do zdrowia i wtedy będzie rozkuta (ma dożywocie w tej stadninie).

Początek strugania:






Na koniec:



Co mnie osobiście ucieszyło -to to, że obaj Panowie stwierdzili (po oglądnięciu zdjęć kopyt Dziuni) -że zrobiłam dobrą robotę i praktycznie niewiele więcej da się zrobić 😉
dziewczyny czy któraś z Was jeździ w okolice Barlinka zachodniopomorskie? nie widzę tam akurat osoby, ale może ktoś jeździ dalej?
chodzi o konia trzeszczkowca młodego


Fajnie by było jakbym i ja się załapała na wizytę. Wprawdzie jestem zadowolona z naszego kowala  ( 🙇 lukaszpodkuwacz ), ale myślę, że nie obraził by się jakby ktoś jeszcze obejrzał kopyta mojego konia.

dea   primum non nocere
23 listopada 2013 18:15
rzepka - a wiesz czemu nie zostawili jej bosej?

Też mam takie przemyślenia, że część wspólna poprawnej praktyki nie jest wcale taka mała 😉 i mam nadzieję, że jak czasu będę mieć nieco więcej, to się też na jakieś szkolenie "klasyczne" wybiorę... a Mistrza Antczaka bardzo szanuję  :kwiatek: Zrobił kawał dobrej roboty przy moim pokraku-przykurczu.
leosky   im więcej wiem, tym bardziej wiem, że mało wiem.
23 listopada 2013 18:23
sama chętnie wybrałabym się na ten kurs z ciekawości. Moje obawy wiązały się zawsze głównie z tym, że mogłabym się z nimi czuć jak kosmita. A skoro mówisz rzepka, że wysłuchali Twoich argumentów, ba podali książkę Kuby jako godną polecenia, to może nie taki diabeł straszny.
dea   primum non nocere
23 listopada 2013 18:26
leosky - mam pomysł, w nowym roku jedziemy razem  😎 co Ty na to? Zawsze jakoś "kupą raźniej" 😉
leosky   im więcej wiem, tym bardziej wiem, że mało wiem.
23 listopada 2013 18:34
z Tobą i twoją wiedzą zawsze dea🙂
dea -nie pytałam, jaka była przyczyna dopuszczenia tych kopyt do takiego stanu 🙁 Podejrzewam, że  o naturalnym struganiu nie wiedzą (lub nie chcą wiedzieć -bo to tez możliwe!), a tradycyjny sposób na kopyta ochwatowe -to czekanie, aż kopyto zacznie sie deformować i  wtedy podkuwanie 🙁 Nie sądzę, aby ktos chciał się poświęcić i wzywać kowala co tydzień do obniżania kątów i cięcia pazura. A może po prostu nie wiedział, że tak trzeba?
Końcem wiosny w stajni u Iśki klacz dostała ochwatu -prawie "na oczach" Iśki. Od razu poszła zimna woda, wet z lekami i struganie co tydzień. W tej chwili nie ma śladu po ochwacie -więc chyba jest szansa na zdrowe kopyta po ochwacie, jak w porę jest zauważony i leczony.
I wiadomości z kursu: naukowcy od kopyt zrobili badania, ze przy początkach ochwatu najlepszym sposobem na powstrzymanie zmian jest stanie kopytami w wodzie o temeraturze 4 stopni przez 72 godziny. Taka ciekawostka 😉
Edit: P.Jacek Styrna podkreślił przy okazji , że On stara się zawsze przy ochwacie lub kopytach trzeszczkowych zostawić konie bose, a kuje je ortopedycznie dopiero w ostateczności!
Dea podchodzisz do tego tak jak sama o tym myślałam. Maureen faktycznie nic o łuczkach nie pisze. I tak, właśnie! Zady. Zastanawiać się zaczęłam czy nie zastosować jak objawił się mym oczom piękny sole ridge u mojej kobyłuni. I ucieszona faktem, że go rozpoznałam pomyślałam, że Cię zapytam o poczynania.
Obawiam się czysto teoretycznie. Ale dziś jestem już po wizycie mojego mistrza Strugacza Nadzorującego moje działania (Wiwiana, dziękuję :kwiatek🙂 i wiem, że jeśli struganie takie jakie wymysliłam przynosi efekt to nie ma co kombinować, tylko z każdej metody wyjąć coś dla siebie. Coś co działa. Moje baby chodzą z piętki, mało tego - po twardym. Mało tego w kłusie też :-) Nie miał kto tego ze mną sprawdzić (i znowu Wiwiana - dzienks!). Przy normalnym struganiu kąty nie rosną w jakimś nienormalnym tempie. Też myślę, że nie czas na eksperymenty. Moje od sierpnia 24h na dworzu, ale pewnie zaraz na jakieś 10h bedzie trzeba zamknąc troszkę. Treningi udaje mi się odbywać narazie w miarę w normalnym układzie, ale za chwilę gruda też to skończy.
Po prostu intryguje mnie ta metoda swoją prostotą. A nikt u nas na forum poza tobą Dea się nie chwalił, że coś próbuje.
edit: literówka w nicku
dea   primum non nocere
23 listopada 2013 20:26
rzepka - nie chodzi mi o przyczynę doprowadzenia do takiego stanu, to raczej jasne - byl źle strugany albo za rzadko (albo jedno i drugie). Chodziło mi o to, po co teraz, przy tym struganiu, został podkuty. Nie wiem czy pamiętasz Aktywa, który tu na forum się około dwa lata temu pojawił (koń forumowiczki) - paskudny ochwat, spora rotacja i koń naprawdę ledwie łaził. Ochwat posterydowy, zniekształcenie puszki duże, tyle że nie tak długotrwałe (kości były uszkodzone "tylko" w zadnich nogach). Ja kuć nie umiem 😉 więc miałam z głowy dylemat, po prostu rozkuliśmy jak przyjechałam. Jako że pod blokiem u mnie nie stoi 😉 przyjeżdżałam raz na miesiąc. W międzyczasie - przeszkoliłam właścicielki - na bieżąco miał skracany pazur tylko. To wystarczało, żeby utrzymać go w dobrej kondycji (był jeden poważny kryzys) podczas zrastania zdeformowanej puszki. Co chcę rzeknąć: ano że te podkowy konieczne nie są chyba? Zastanawiam się po co kują, jak to motywują, skoro boso też działa, to można boso. Prościej, szybciej, taniej - logiczniej, bo skoro w ochwacie jest osłabione połączenie listewkowe, to podkowa, przenosząca cały ciężar konia wyłącznie na to połączenie, ma szansę wydłużyć proces leczenia. Oczywiście ten przypadek może być inny i może być coś, co powoduje, że koniowi te podkowy się do czegoś przydadzą, ale ciekawi mnie co to może być. Żałuję, że mnie tam nie było, żeby spytać 🙁
BTW Aktyw z tego co wiem radzi sobie świetnie, chodzi pod siodłem. Ja go już parę miesięcy nie widziałam - właścicielki strugają go same. Podobnie jak pozostałe dwa konie. Za jakiś czas pewnie wpadnę do nich na kontrolę 😉

Wstawienie do wody o temp. 4 stopni jest logiczne bardzo - hipotermia jest dobrą metodą na zahamowanie postępowania uszkodzeń. Mój brat - lekarz - pisze własnie pracę na temat wpływu wprowadzenia człowieka w hipotermię (po zawale/udarze - nie pamiętam :/) - żeby zmniejszyć ilość wtórnych uszkodzeń właśnie. Podobno efekty są obiecujące. Może spytam braciszka jak długo trzymają tych pacjentów w hipotermii - ciekawe czy taki sam czas. A zalecenia, żeby ochwaconego konia postawić w wodzie z lodem czytałam już dość dawno, empirycznie stwierdzone, że pomaga. Co do tego, że "founder" się nie musi zrobić po "laminitis" (niestety u nas jedno i drugie to "ochwat"😉, to też fakt - jeśli przyczyna metaboliczna zniknie, a kopyto ma prawidłową formę, nie ma przeciążeń - to będzie widać prążek, "schodek" na puszce, ale do rotacji poważnej nie powinno dojść.

ejez - możesz spróbować w przyszłym sezonie. Jeśli cokolwiek się będzie psuło, to zawsze możesz szybko wrócić do poprzedniego podejścia. Ja na pewno chcę z tym poeksperymentować więcej, ale najpierw się chcę trochę dowiedzieć o tym, żeby nie zaszkodzić. Póki co, na pewno zady Czarnulki będą robione tylko tak, bo to jedyna metoda, żeby się nie blokowała w kolanach. U pozostałych robię tak jak "czuję".
czy któraś z Was miała albo widziała w jednym kopycie linię białą podbiegniętą krwią? aż widać delikatnie w tych listeweczkach takie lekkie czerwone
Kochani słyszał ktoś o kursie werkowania godnym polecenia? Najchętniej z opcją 'zimnych nóżek'. Z tego co wiem to u Jakuba Gołębia tej opcji nie ma. Interesują mnie terminy wiosenne/letnie. Mam nadzieję, że to odpowiedni wątek na moje pytanie.
Aby odpisać w tym wątku, Zaloguj się