PSY

jaki ninja  🤣
Wojenka   on the desert you can't remember your name
23 lutego 2014 21:53
Jakby ktoś miał serce dla szkocików, to 3 biedaczki szukają domu, są w łódzkim schronisku...

http://schronisko.doskomp.lodz.pl/index.php?co=psy&nr=10082
trzynastka   In love with the ordinary
23 lutego 2014 22:21
Dziękuję dziewczyny  za wsparcie i ciepłe słowa :kwiatek:
Przepraszam, ze wam tak psuję tu atmosferę.

Kurcze, kto pamięta, ten pamięta... nie mam pojęcia jak nasze życie będzie teraz wyglądać z tym drugim psem.
Ona była pierdzielnięta jak był drugi pies, teraz to się na pewno znacznie nasili...
Wróżę niezły dramat i koszmar.
Mama dzisiaj na próbę zostawiła ją samą w domu jak wyszła do sklepu.
15 minut. Pisk na całą ulicę, dom przewrócony do góry nogami.
Robimy dyżury, każdy będzie z nią siedział, każdy do pracy zabierał jak może.
Ale poziom uciążliwości posiadania psa, który na 10 min nie może zostać sam jest... niewyobrażalny. 🙁
No ale co? No przecież jej nie zostawimy no 😉
Wojenka, o rany, ten biały tak brzydki, że aż piękny 🙁 Straszne bidy. Sama bym wzięła któregoś, no ale teraz nie ma mowy... Oby szybko znalazły wspólny dom.
Nine trzymaj się! Ja też straciłam mojego Maksia... a po wyprowadzce z domu, gdzie został mój drugi pies- golden - serducho mnie boli gdy widzę, jak powoli starość wkrada się do niego 🙁 To ciężkie chwile do przeżycia.


A w nowym domu zagościł u mnie mały beagle - Luna 🙂
grast, pokaż!

jeszcze jedno pytanie mam, drybedy naprawdę są takie fajne?
Larwa wiosenna:





zdrowa 14latka 😉 pare zawirowań zdrowotnych było mion ropnie od zębów i dwa razy zapalenie korzonków w szyi. do tego zdiagnozowane zwyrodnienia kręgosłupa w odc szyjnym i lędźwiowym. z których jaśnie suka nic sobie nie robi... 😉
nine, bardzo mi przykro, wiem, że to ogromne przeżycie stracić wieloletniego towarzysza 🙁
a rozwiązaniem dla drugiego psa może byłaby adopcja innego, żeby miał towarzystwo? Bo pewnie nieprzyzwyczajony do samotności teraz jest...
escada, Larwa wymiata! niesamowita jest!  🏇


nine, przykro mi 🙁

dla Ciebie na pocieszenie "Psi Anioł"
Pewnego razu Pan Bóg przechadzał się po Rajskim Ogrodzie.
Nagle zza krzaka wyszedł diabeł: - Słyszałem, ze stworzyłeś człowieka … - zagadnął Szatan. – Tak, już żyje na Ziemi. Może mieć partnera i dzieci. Na razie uczy się rozpalać ogień i budować miejsce na nocleg, ale za tysiąc lat będzie władcą całego globu.
- I co z tego?! – prychnął Diabeł – za te tysiące lat i tak będzie SAMOTNY.
Zasępił się Pan Bóg i podrapał w siwą brodę i rzekł: - Więc stworzę mu PRZYJACIELA! Wybiorę jedno ze zwierząt, które uczyniłem, aby go strzegło i było mu poddane, ale jednocześnie oddało mu całe swoje serce.
- To niemożliwe! – Diabeł się roześmiał i gdzieś przepadł.
Pan Bóg natomiast zwołał zwierzęta z każdego gatunku i wybrał PSA. – Odtąd będziesz ogrzewał człowieka swoim ciepłem, uspokajał spojrzeniem, kochał z całego serca nawet, gdy on Cię znienawidzi. – Dobrze, odparł dobry pies.
- Chociaż będziesz musiał znosić wszelkie upokorzenia, staniesz się też jego najlepszych przyjacielem. To bardzo zaszczytna rola. Niestety Twoje serce będzie musiało bić dwa razy szybciej i nie będziesz mógł żyć długo – najwyżej 15 – 20 lat.
- Ale powiedz mi, czy człowiek nie będzie cierpiał, gdy odejdę do Ciebie? – Właśnie o to chodzi. – Jak to? – zdumiał się pies. – Będzie cierpiał i będzie wiele dni nieutulony w bólu. Ale to Ty nauczysz go odchodzenia i przemijania, Ty nauczysz go kochać i odchodząc zostawisz wielką miłość w jego sercu. Jesteś ANIOŁEM, którego powołałem, aby niósł radość i nadzieję, ale także uczył wiecznego prawa przemijania, aby ludzie wierzyli, że po ich życiu, jest życie tutaj. Kiedy to zrozumieją nie będą płakać, bo będą wiedzieć, ze spotkają Ciebie znów.
I w ten sposób pies stał się aniołem, który przybrał skórę zwierzęcia i trafił na ziemię, aby uczyć człowieka miłości, wierności i przyjaźni, ale także przemijania. Nauczyć, że jest TU i TERAZ, ale także TAM i POTEM.
trzynastka   In love with the ordinary
24 lutego 2014 13:46
nine, bardzo mi przykro, wiem, że to ogromne przeżycie stracić wieloletniego towarzysza 🙁
a rozwiązaniem dla drugiego psa może byłaby adopcja innego, żeby miał towarzystwo? Bo pewnie nieprzyzwyczajony do samotności teraz jest...


Ona ma 13 lat. Jest ostatnim psem jakiego planujemy mieć.
Wezmę innego i się nie polubią?
Albo jej nie uspokoi?
Albo nowemu udzieli się jej psychoza?
I co? dwa będziemy ze sobą do pracy targać?
Albo go będziemy znowu oddawać?
Psa powinno się brać z miłości, chęci posiadania, a nie z przymusu i "bo może pomoże".
Chyba już łatwiej ją ze sobą wszędzie targać niż ryzykować nowego psa.

Edyta- piękna historia.
Ja jestem przekonana, że wszystkie psy idą do nieba.
JARA   Dumny posiadacz Nietzschego
24 lutego 2014 13:48
nine, powiem Ci szczerze, że was podziwiam, bo ja bym chyba takiego psa uśpiła (absolutnie nic takiego nie sugeruje). Pomijając swój własny komfort, ale nawet sam pies z taką przypadłością nie czuje się dobrze sam ze sobą.
trzynastka   In love with the ordinary
24 lutego 2014 14:00
Jara - tylko ona jest super psem jak jest przy człowieku. Jestem pewna, że też byś szukała rozwiązań jakbyś ją poznała 😉
Jest bardzo posłuszna, reaguje na najdrobniejszy ruch ręką, lubi się tulić, sama ma odruch obrony przed obcymi.
Taki miniaturowy piesek, a nie pozwoli nikomu zbyt energicznie machnąć ręką w stronę domowników.
Teraz już nie słyszy i dla bezpieczeństwa chodzi na smyczy, ale kiedyś było to zbędne. Zawsze max 1 metr od człowieka, nie podchodzi do innych psów, nie zostaje w tyle.
Sama wkłada głowę do obróżki, nauczyła się siadać/ warować/ chodzić przy nodze podpatrując Zeusa. Nikt jej tego nie uczył.
Naprawdę to jest szalenie grzeczny i fajny pies... tylko boi się zostać sam.

Ona nawet w tej pracy nie przeszkadza, leży na stopach człowieka i tyle. Przywita się z obcymi i wraca pod nogi "Pańci".
Problem jest w tym, ze nie wszędzie ją można zabrać ze sobą, z Mamą do pracy spokojnie może chodzić ale jak Mama ma wizje, wyjazdy, coś do załatwiania to już jest problem.
Do urzędu, do obcych ludzi, na pocztę psa się nie weźmie. Dlatego też trochę będzie u mnie i ze mną. Trochę z Bratową. Może i B. się w to wszystko zaangażuje. Trochę z ciotką. Trzeba będzie sobie radzić jakoś. "Jakoś to będzie, bo jeszcze tak nie było żeby jakoś nie było".
tet   Nie odbieram wiadomości priv. Konto zawieszone.
24 lutego 2014 16:58
Niestety, Nine ale wlasnie opisalas typ psa z silnymi zaburzeniami. Ona zyje w nieustajacym stanie zagrozenia zycia. Wspolczuje jej.Ale tez bym nie usypiala psa tylko dlatego ze jest zeschizowany 😉
trzynastka   In love with the ordinary
24 lutego 2014 17:13
Ja wiem, behawiorysta mówił to samo.
Z resztą nie trzeba być znawcą by widzieć, że ona jest bardzo od człowieka uzależniona.
Wzięta z ulicy, lekko widocznie coś jej tam złego robili.
Dostawała nawet jakieś psychotropki, ale że poprawy nie było to odpuściłyśmy podtruwanie jej.

Miała u nas zostać na jedną noc, rano miałyśmy ją odwieźć do schroniska.
Całą noc piszczała. CAŁĄ. Biegała i piszczała.
Siedziała nam na kolanach i piszczała.
Leżała obok Zeusa i piszczała.
Darła japę.
Tak w zasadzie to nie wiem co jest z nami nie tak, że stwierdziłyśmy "super pies, zostaje".  😁
sznurka - mały wulkan energii 🙂 początkowo już prawie zagościł u nas buldog angielski ale do naszych dwóch stajennych "dzikusów" bardziej pasuje ta rasa, bo chodzimy na długie i aktywne wycieczki także nie wiem jakby buldog dawał radę przy tamtych dwóch energetykach 🙂

i w pyszczku zdobyczny orzeszek który spadł ze stołu hehe 🙂
grast, biegle mają coś w sobie 😉
Nine wielokrotnie na forum opisywała problemy swojej suki (pamiętam dawne posty) i podziwiam ją bardzo za to ile jej rodzina poświęca dla tego psa.

My mieliśmy bardzo przyjemną niedzielę w gorcach 😉 I spotkanie volto-psów 🙂
grast, ale fajnacki!
Powodzenia! i duzo cierpliwosci!
Pozdrowienia od Bułki
grast, ojej, ale słodki! honey, sznurka, Piekne! 🙂
Dorzucam się z moim 🙂


JARA   Dumny posiadacz Nietzschego
25 lutego 2014 10:32
[quote author=JARA link=topic=32.msg2018538#msg2018538 date=1392960670]
Z okazji 3 bułczych urodzin tez zestawilam 😉
[[a]]https://facebook.com/?refsrc=http%3A%2F%2Fpl-pl.facebook.com%2F&_rdr[[a]]#!/photo.php?fbid=541408815919466&id=100001510573388&set=a.128432077217144.19966.100001510573388&source=43

Tylko mnie się nic (poza domową Facebooka) nie otwiera?
[/quote]


😉

Przepraszam, bo wypadłam z  tematu, ale pamiętam, że ktoś tu o samojedzie myślał dość poważnie...
JARA   Dumny posiadacz Nietzschego
25 lutego 2014 12:48
To Ritka szukała, ale już wzięła psa ze schroniska.
coconutssy   Mało ludzi myśli, ale każdy chce mieć swoje zdanie
26 lutego 2014 11:21
RaDag ja też się rozglądam za samojedem. Dzwoniłam ale wymagania duże i nie wiadomo jak z reakcją na koty.
lusia722   poskramiacz dzikich mustangów i jednorożców
26 lutego 2014 18:12
Pytałam w innym wątku i podpowiedzieli mi, żeby zapytać tutaj
Mam chorą siostrzenicę i chciałam jej poszukać zajęcia z dogoterapeutą, szukałam w internecie i wynika na to, że nigdzie w pobliżu nie znajdę takiego psa, a odległość powyżej 40km nie wchodzi w grę, bo ma codziennie rehabilitację na którą też dojeżdża (30km /75km). Chciałam zapytać czy orientuje się ktoś czy jest jakaś fundacja, zajmująca się układaniem psów do dogoterapii i jaki jest koszt takiego szkolenia?
Wojenka   on the desert you can't remember your name
26 lutego 2014 18:38
JARA, male bulle są przeurocze. Słodyczą mogą im dorównać tylko małe sealyhamy!  😍
Mówię mamie, że kiedyś jej kupię bulla  😁

sznurka
, ładną głowę ma Twoja panna!

Słodka Malina  😉
Wojenka, dzięki śliczne!
A twoje zdjęcia jak zwykle obłęd!
sznurka - dzieki, cierpliwość juz jest potrzebna 🙂
jara - dorosły robi wrażenie! Piękny!
Wojenka - genialne zdjęcie! 🙂
Libeerte - mądre spojrzenie ma Twoje psisko 🙂
grast, powiedział, że dziękuje 😉
Czy warto suplementować psa preparatami na stawy? Mam sukę  11 miesięczną, średniego wzrostu (56cm w kłębie i 13kg). Je karmę Totw Pacific Stream plus mięso z warzywami. Jest aktywna, skacze, biega i się nie oszczędza. Myślałam o polecanym tu przez kogoś Gelacanie, ale nie wiem jaki rodzaj byłby najlepszy. A może jakiś inny preparat lub w ogóle nie ma takiej potrzeby?
Kleik, nie znam się na samych suplementach, ale większe psy mają problemy z tym. Mój też miał, szalał, szalał, aż w końcu się uderzył, ale na szczęście obyło się bez operacji itp. Ale mam też znajomych, którzy ze swoją labradorką jeździli do wielu klinik. Najlepiej, jak spytasz się weterynarza chyba 😉
Aby odpisać w tym wątku, Zaloguj się