Kącik WEGE DZIECI oraz matek/ciężarówek myślących "alternatywnie" :-)

dea, a może poszukać materiałów z metody Feldenkraisa? Zajmują się i małymi ludzikami, a są bardzo skupieni na detalu.

A przepisy wrzucajcie tu:
http://tinyurl.com/PrzepisyAlternatywnychMatek
Zrobiłam wam dokument we własnym interesie, będę chętnie zaglądać 😉
Ja namiętnie robię chlebek bananowy bo wszyscy go uwielbiają, a dzieciaki moje już nawet znają przepis na pamięć 😉 Też jest z tych 'zdrowszych" ale z cukrem robię  😎

Gwash, dzieki wielkie za wykopanie tego przepisu :kwiatek: Zrobilam w weekend (zamiast cukru dodalam troche syropu klonowego) i byl szal.
Jesli juz o serwisie Moje Wypieki mowa, to polecam ten przepis jako ciasto na pierwsze urodziny 🙂 Oczywiscie bez curku, zamiast tego z dodatkiem albo syropu z agawy albo klonowego (pieklam to ciasto trzykrotnie 😉 ).
Dolaczam zdjecie jednej z wersji oraz naszego jubilata.
Teodora, dzieki za zalozenie pliku! Dopisze przepisy polecane przeze mnie wieczorem.
Teodora, dzieki  🙇

martik, ale super fotki!
slojma   I was born with a silver spoon!
19 stycznia 2015 13:08
martik-super ciacho I jubilat. Dzieki za przepis
teodora- super
Co do tego co powinno niepokoic mamy to po rozmowach z fizjo I neurologiem podobno do 3 miesiaca dzieci rozwijaja sie wedlug takich samych wzorcow.  Potem moze byc inaczej I jedne szybciej cos robia drugie wolniej,  jedne raczkuja inne nie etc. Co powinno niepokoic zacisniete piastki, chowanie kciukow,  podkurczone paluszki u stup, jak dziecko lezy rowno ramiona na roznej wysokosci tak samo miednica, gdy dziecko przewraca sie na bok odginanie pleckow w luk I glowki, krzyzowanie nozek nadmierne odpychanie sie od podroza, na brzuszku podnoszenie dupki do gory,  pozycja spadochroniaza, gdy dziecko ma powyzej 12 tygodni nie podpieranie sie ramionkami, brak wodzenia za przedmiotem etc.
Teodora, Bosko! Nie wiedziałam, że to takie proste, chciałam coś napisać tak dla siebie, na brudno, a to już dodane. 😀
bobek, slojma, dziekuje bardzo za mile slowa 🙂
Dopiero spojrzałam, martik, jakie cudne to zdjęcie Twojego króla! 😍
slojma   I was born with a silver spoon!
19 stycznia 2015 15:11
Znalazlam dwie ksiazki które bede chciala zdobyc I przeczytasz
"Rozwój niemowląt i jego zaburzenia, a rehabilitacja metodą Vojty” aut.: Grażyna Banaszak; (pozycja dla rodziców, lekarzy i terapeutów)
„Neurokinezjologiczna diagnostyka i terapia dzieci z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego” pod redakcją Ludwiki Sadowskiej (pozycja dla lekarzy i terapeutów)
Znalazlam cos co prezentuje to Co dziecko robic powinno na brzuszku I plecach I sygnaly alarmowe:
ROZWÓJ   RUCHOWY   W   POZYCJI   NA   PLECACH

0-6 tydzień
Dziecko w okresie noworodkowym znajduje się w fazie holokinezy. Faza ta charakteryzuje się tym, że obrotowi głowy z policzka na policzek towarzyszą chaotyczne ruchy rączek i nóżek. Występuje również tzw. odruch Moro – gwałtowny wyrzut rączek i nóg z objawami niepokoju jako reakcja na zmianę położenia ciała lub zadziałanie silniejszego bodźca słuchowego, dotykowego lub świetlnego. Dziecko sprawia wtedy wrażenie jakby miało trudność  z kontrolą własnego ciała. W okresie noworodkowym występuje również tzw. prymitywne kopanie – jedną nóżkę dziecko zgina w kierunku brzuszka we wszystkich stawach a druga nóżka w tym czasie układa się w wyproście we wszystkich stawach. Noworodek leży w pozycji asymetrycznej tzn. główka zwrócona jest w jedną stronę, bok po tej stronie sprawia wrażenie jakby był dłuższy. Czuwające niemowlę potrafi obrócić głowę w drugą stronę co powinno się łączyć z „wydłużeniem” boku po stronie twarzy. Rączki są zgięte, a dłonie zaciśnięte w pięści ze schowanymi w nich kciukami.

6 tygodni – 3 miesiące
W tym okresie dziecko powoli zaczyna osiągać symetrię ciała. Około szóstego tygodnia niemowlę potrafi koncentrować wzrok na twarzy, która się nad nim pochyla lub na  zabawce. Potrafi też na kilka sekund utrzymać główkę prosto w linii kręgosłupa. Piąstki są coraz mniej zaciśnięte z kciukami na zewnątrz. Plecy coraz bardziej zaczynają rzylegać do podłoża – dziecko leży coraz bardziej stabilnie, co wynika z coraz lepszego wyprostu kręgosłupa. Proces wyprostu kręgosłupa kończy się w prawidłowych warunkach  pod koniec pierwszego kwartału. Plecy na całej długości przylegają do podłoża, rączki są otwarte, dziecko potrafi je łączyć w linii środkowej ciała, czemu zawsze powinno towarzyszyć uniesienie zgiętych nóg nad podłoże.

4 – 5 miesięcy
Niemowlę w tym okresie doskonali swoją pozycję na plecach. Potrafi włożyć złączone rączki do buzi, potrafi także chwycić zabawkę podawaną z boku, czemu towarzyszy uniesienie zgiętych nóg w kierunku brzuszka, stópki łączą się w tej pozycji stroną podeszwową ze sobą.
Na 4,5 miesiąca dziecko prowadzi rączkę przez linię środkową w stronę podawanej zabawki. Ta umiejętność zapoczątkowuje obracanie się na bok, w jedną  i drugą stronę. 
Po piątym miesiącu spontanicznie kieruje swoje rączki w kierunku spojenia łonowego i kolan oraz potrafi chwytać grzechotkę podaną  mu  w linii środkowej ciała.

6 – miesięcy
Niemowlę w tym okresie potrafi obrócić się z pleców  na  brzuch w obie strony.

7 ½ - miesiąca
Dziecko leżąc na plecach chwyta własne stopy i wkłada je do buzi.

ROZWÓJ   RUCHOWY   W   POZYCJI   NA   BRZUCHU

0 – 6 tydzień
Noworodek leży opierając swoje ciało na jednym policzku, nadgarstkach, mostku i zgiętych kolanach. Łokcie są cofnięte do tyłu a miednica uniesiona nad podłożem. Dłonie są zaciśnięte w pięści z kciukami wewnątrz. Jednak już w tym okresie dziecko próbuje unosić główkę i potrafi obrócić ją na drugi policzek.

6 tygodni – 3 miesiące
W tym okresie trwa proces fizjologicznego wyprostu kręgosłupa, który rozpoczyna się od górnej części ciała. Wyraża się to możliwością podparcia na środkowych częściach przedramion, co pozwala w prawidłowy sposób unieść główkę. Zmniejsza się zgięcie bioder i kolan a miednica zbliża się do podłoża. Trzymiesięczne niemowlę podpiera się pewnie na całych przedramionach, łokcie leżą na wysokości barków, główka w przedłużeniu kręgosłupa uniesiona nad podłożem, dłonie są swobodnie otwarte, tułów opiera się na dolnej części brzucha a miednica płasko przylega do podłoża. Do końca pierwszego trymestru proces fizjologicznego wyprostu kręgosłupa, na całej jego długości powinien zostać zakończony.

4 – 5 miesięcy
W tym czasie dziecko doskonali swój podpór. Potrafi wyciągnąć rączkę od zabawki na podłożu. Przenosi wtedy ciężar ciała na drugi łokieć i podpiera się na przeciwległym kolanie. Na koniec piątego miesiąca niemowlę potrafi na moment podeprzeć się na dłoniach i oderwać brzuszek od podłoża, zaraz jednak to przerywa, unosząc głowę, prostując rączki i nóżki. Jest to tzw. „pływanie”.

6 miesięcy
Niemowlę podpiera się na otwartych dłoniach, rączki są wyprostowane w łokciach, cały  brzuszek jest  uniesiony nad podłoże a tułów podparty jest na górnej części ud. Po szóstym miesiącu dziecko potrafi, podpierając się na jednej dłoni, sięgnąć drugą rączką do zabawki nad podłożem.

7 – 8 miesiący
W tym okresie dziecko próbuje przyjmować pozycję czworaczną. Potrafi obracać się w obie strony z brzucha na plecy oraz zatrzymywać obrót na łokciu. Dziecko potrafi  zatrzymać się w pozycji na boku podpierając się na przedramieniu (tzw. siad boczny). Następnie podpierając się na wyprostowanej ręce podnosi się do siadu na jednym pośladku -   tzw. siad skośny.
To czas doskonalenia chwytu, dziecko jest w stanie chwytać wyprostowanym kciukiem i drugim palcem drobne przedmioty tzw. chwyt pensetowy. 
W tym okresie na krótki czas pojawia się tzw. „foczenie”, dziecko potrafi pokonać kilka metrów, podciągając się na przemian to na jednym to na drugim łokciu przy tym pociąga tułów i nóżki biernie ułożone na podłożu.

8 – 9  miesięcy
W tym okresie dziecko osiąga trzy nowe funkcje – raczkowanie, siadanie i wstawanie. Pojawiają się one, w prawidłowym rozwoju, w przeciągu trzech tygodni. W początkowej fazie, te nowo osiągnięte możliwości są niedojrzałe. Raczkowanie w tym pierwszym okresie jest chaotyczne, widoczna jest kifoza w odcinku lędźwiowym (w przypadku raczkowania jest to wygięcie kręgosłupa skierowane wypukłością ku górze), a stopy ustawione są w zgięciu grzbietowym. Również w siadaniu  zaobserwować można pewną niedojrzałość widoczną jako kifoza (w przypadku pozycji siedzącej jest to wypukłość kręgosłupa skierowana wypukłością ku tyłowi). Prawidłowe wstawanie to „raczkowanie w górę”. Dziecko z klęku, chwytając się jakiegoś mebla, wstaje opierając najpierw jedną a potem drugą stópkę na podłożu.

9 -10 miesięcy
To czas dojrzewania jakości raczkowania, siedzenia oraz wstawania. Dojrzałe raczkowanie charakteryzuje  wyraźna naprzemienność ruchów rączek i nóżek, wyprostowany kręgosłup na całej długości, stópki  swobodnie ułożone na podłożu w linii łydek. Pozycja siedząca wygląda w ten sposób, że dziecko obciąża równo obydwa pośladki, głowa jest ułożona w linii kręgosłupa, obserwując z boku linia pleców (odcinek od głowy do miednicy) jest prostopadła do podłoża. Dziecko nadal wstaje przez raczkowanie w górę ale potrafi wstać bez podciągania się na rączkach opierając jedynie dłonie o mebel lub ścianę.

11 -12 miesięcy
Okres przygotowań do samodzielnego chodu. Dziecko próbuje najpierw chodzić do boku ustawione twarzą do ściany, opierając się o nią dwoma rączkami. Kroczki te wykonuje   z zachowaniem wzorca naprzemiennego -„raczkowanie bokiem”. Później nabierając pewności, ustawia się bokiem do ściany i trzymając się tylko jedną rączką idzie w przód.

12 -13 miesięcy
Dziecko zaczyna chodzić samodzielnie. Początkowo pokonuje małe odcinki, robiąc parę kroczków od mebla do mebla. Chodzi tylko po linii prostej i nie potrafi swobodnie zatrzymać się  ani zmienić kierunku.

13 ½ - 18 miesięcy
Dziecko w  tym czasie potrafi już w dowolnym momencie ten chód zatrzymać, zmienić kierunek, zwolnić lub przyspieszyć. Taki etap chodu nazywamy chodem społecznym. Potrafi także samo wstać bez przytrzymywania się.

SYGNAŁY ALARMOWE W ROZWOJU DZIECKA W POZYCJI NA PLECACH:
- odginanie główki do tyłu
- tendencja do skręcania główki w jedną stronę
- asymetria tułowia, często połączona z asymetrią główki
- brak przylegania pleców do podłoża – „mostki”
- sztywne układanie ramion, przyciskanie do podłoża, skręcanie do wewnątrz lub na zewnątrz (bywa połączone z odginaniem główki)
- mocne zaciskanie jednej lub obu  piąstek, szczególnie po szóstym tygodniu życia
- prężenie jednej lub obu nóżek, krzyżowanie i /lub skręcanie do wewnątrz, ułożenie „żabki”
- słabsza aktywność jednej strony ciała
- brak lub słabe wodzenie oczu za zabawką szczególnie po drugim miesiącu życia
- „przelewanie” się dziecka

W POZYCJI NA BRZUCHU:
- brak unoszenia główki i/lub przekładania na drugi policzek, szczególnie po szóstym tygodniu życia
- tendencja do układania główki na jedną stronę
- unoszenie główki bez podparcia na rączkach, unoszenie poprzez odginanie tułowia
- asymetria ustawienia główki i/lub tułowia
- podpór na wyprostowanych łokciach i  zaciśniętych  piąstkach, skręcanie rączek do wewnątrz
- prężenie jednej lub obu nóżek, krzyżowanie i /lub skręcanie do wewnątrz, ułożenie „żabki”
- słabsza aktywność jednej strony ciała
-„przelewanie” się dziecka
A czy spotkałyście się z przeciwwskazaniami do robienia czegoś 3-4 miesiące wcześniej niż średnio?

Czyli np: "7 – 8 miesiący. W tym okresie dziecko próbuje przyjmować pozycję czworaczną."
A co jeśli dziecko przyjmuje (nie próbuje przyjmować) pozycję czworaczną, od wieku 5 miesięcy? W wieku 6 miesięcy siada, w wieku 6,5 miesiąca raczkuje, 7-8 miesięcy stoi/chodzi przy meblach, 10 miesięcy chodzi?
Czy to może mieć szkodliwy wpływ i czy powinno się próbować skłaniać dziecko do niespieszenia się w tym wszystkim?

Julie, nie hamować dziecka. Pozwalać mu iść tym tempem.
Julie,

Jezeli chodzi o taki rozwój dziecka ktory Ty podalas dla mnie jest jak najbardziej w normach.
Trzeba zwrócić uwagę ze normy co jakiś czas się zmieniają.
20-30 lat temu jak dziecko nie siedzialo gdy miało pól roku i nie chodzilo gdy miało rok to znaczy ze bylo cos z nim nie halo bo takie wytyczne byly.
slojma   I was born with a silver spoon!
19 stycznia 2015 19:17
Julie- myślę, żę wszystko zależy od tego czy robi coś prawidłowo, bo np. niektóre dzieci wcześnie obracają się z plecu na brzuszek lub na boki ale przez nieprawidłowe wygięcie i wtedy moim zdaniem rodzic powinien starać się to korygować. Specajlistą jednak w tej kwesji nie jestem.
aszhar, fakt z tymi normami. Kilka razy słyszałam komentarze starszych osób, że Milan TAK PÓŹNO zaczął chodzić (13 miesięcy), bo jest wcześniakiem (i urodził się te 1,5 miesiąca wcześniej). Więc jakby nie był wcześniakiem i  zaczął w 13 miesiącu, to znaczy, że generalnie ruchowo OPÓŹNIONY, tak?  😁
Julie mój Piotrek szedł tym "przyspieszonym" trybem, więc dla mnie to było normalne, że 6 miesięczne dziecko raczkuje. później jak się dowiedziałam, że może zacząć raczkować i w 10 miesiącu i później to się dziwiłam 😁. a to wszystko mieści się w normie moim zdaniem. Stasiek np. zaczął chodzić jak miał 14 mies. niby to norma, ale już się trochę zaczynałam niecierpliwić- "kiedy wreszcie..." 🙂.
20-30 lat temu jak dziecko nie siedzialo gdy miało pól roku i nie chodzilo gdy miało rok to znaczy ze bylo cos z nim nie halo bo takie wytyczne byly.

NIEPRAWDA. Było tak samo, jak slojma dzielnie wypisała.
slojma   I was born with a silver spoon!
19 stycznia 2015 20:04
Wstawiam fajny artkul traktujacy troche o rozwoju I o tym co sie dzieje gdy go zaburzamy.
"ZAGROŻENIA  WYNIKAJĄCE Z PRZEDWCZESNEGO  ZACHĘCANIA  DZIECKA  DO  PRZYJMOWANIA  POZYCJI  SIEDZĄCEJ  ORAZ  STOJĄCEJ - WYKORZYSTYWANIE  URZĄDZEŃ  PIONIZUJĄCYCH  DZIECKO

    Postęp techniki jaki obserwujemy w dzisiejszych czasach daje również możliwości ułatwienia pielęgnacji oraz wychowania dziecka. Sytuacja taka na pewno stanowi znaczne uproszczenie życia dla dbających o swe POCIECHY Rodziców, stąd tak częsty widok niemowląt umieszczonych w różnego rodzaju nosidełkach, leżaczkach, fotelikach czy chodzikach. Równocześnie nierzadki jest widok pięcio -, sześciomiesięcznych dzieci układanych do pozycji siedzącej, często podpieranych np. poduszkami. Poniższe, krótkie opracowanie jest próbą zastanowienia się nad tym, czy to, co proponujemy NASZYM DZIECIOM, ma rzeczywiście korzystny wpływ na ich rozwój. Aby móc to uczynić należy wcześniej przyjrzeć się mechanizmom rozwoju psychoruchowego dziecka.
    Pamiętać należy, iż rozwój ruchowy niemowlęcia to dwa aspekty: tzw rozwój ilościowy (np. podpór na łokciach, obrót  z pleców na brzuch, raczkowanie, chód) oraz tzw. rozwój jakościowy ( rozwój postawy w jakiej dziecko się porusza, przede wszystkim wyprost kręgosłupa). Wszystkie te elementy to mechanizmy, które zakodowane są genetycznie w centralnym układzie nerwowym dziecka, a ściślej w jego mózgu. Poszczególne etapy  rozwoju  pojawiające się od momentu narodzin demonstrują proces dojrzewania centralnego układu nerwowego, a nie umiejętności które dziecko zdobyło poprzez „naukę i ćwiczenie”! Siłą napędową tego procesu jest ideomotoryka. Ideomotoryka to mechanizm wzbudzający u dziecka potrzebę kontaktu z otoczeniem, poznania świata oraz realizację własnych celów poprzez spontaniczną aktywność ruchową adekwatną do aktualnego poziomu rozwoju. Jednocześnie ideomotoryka jest informacją o poziomie rozwoju umysłowego! Powyższe zjawiska przebiegać mogą w sposób optymalny pod warunkiem sprawnego działania centralnego układu nerwowego (mózgu), narządu ruchu oraz wobec prawidłowych bodźców napływających ze środowiska zewnętrznego. Wymienić należy tutaj  odpowiedni  kontakt  z rodzicami, w tym przede wszystkim uczuciowy, a także wzrokowy, dotykowy oraz słuchowy. W sensie przestrzennym dla realizacji prawidłowego rozwoju ruchowego niezbędne jest możliwie jak najczęstsze przebywanie dziecka na płaskiej i równej powierzchni zarówno w pozycji na plecach jak i na brzuchu. Wobec powyższego, każda nasza ingerencja w postaci przymuszania dziecka do przyjmowania pozycji siedzącej, stawianie dziecka z podparciem  pod pachy, prowadzenie za rączki, umieszczanie w leżaczkach, nosidełkach, chodzikach jest zdecydowanym ograniczaniem spontanicznego wykorzystywania i rozwijania potencjału psychoruchowego    dziecka.
  Celem rozwoju każdego dziecka w czasie pierwszych trzech miesięcy życia zarówno w pozycji na plecach jak i na brzuchu jest osiągnięcie możliwie najbardziej stabilnej pozycji stosunku do podłoża. Dla osiągnięcia tego celu niezbędny jest fizjologiczny wyprost kręgosłupa, od którego w przyszłości zależy jakość poruszania się. Najczęstszy błąd w tym okresie to umieszczanie dziecka w leżaczkach, nosidełkach czy fotelikach. To samo dotyczy późniejszego okresu, czyli czwartego, piątego i szóstego miesiąca życia, z różnicą polegającą na tym, iż w tym czasie dziecko dąży do dotykania zabawek, chwytania  oraz do osiągnięcia obrotu z pleców na brzuch. Stosowanie w/w urządzeń, a także zmuszanie dziecka do przyjmowania pozycji siedzącej w trakcie kolejnych trzech miesięcy to zakłócanie realizacji kolejnego „wielkiego” celu jakim jest dążenie dziecka do pionizowania się. Do celu tego, dziecko zbliża się poprzez coraz częstsze obroty ciała, przyjmowanie pozycji siadu skośnego, a także próby raczkowania. Częste przebywanie dziecka na podłodze w tym czasie pobudza go do ciągłych zmian pozycji z wykorzystaniem skośnych płaszczyzn ruchu (obroty, siad skośny, raczkowanie), a więc tym samym stymuluje u niego dojrzewanie mechanizmu rotacji kręgosłupa. Stosowanie różnego rodzaju chodzików czy balkoników w okresie pionizowania się  dziecka  oraz  prób  chodzenia  (tym   bardziej we wcześniejszym okresie!!!) powoduje powstawanie nieodpowiedniego odczucia oraz oceny otaczającej go przestrzeni. W późniejszym czasie często objawia się to większa ilością upadków, częstszym potykaniem się, a nawet większą ilością  urazów  w obrębie  głowy lub  innych   części ciała.
Fakt, że każdy człowiek przez kilka pierwszych miesięcy życia- około sześciu do dziewięciu-jest bezradny jeśli chodzi o umiejętność zmiany pozycji na bardziej pionową oraz na możliwość przemieszczania się do przodu („fizjologiczne wcześniactwo”), wynika z tego, iż organ osiowy, jakim jest nasz kręgosłup nie jest w tym okresie gotowy do pokonywania siły grawitacji w pozycji pionowej. Pamiętajmy, że siedzenie i siadanie to dwie różne rzeczy. Siadanie to spontaniczna aktywność ruchowa dziecka, która w przypadku harmonijnego rozwoju pojawia się w ósmym, dziewiątym miesiącu życia, a kolejne jeden do dwóch miesięcy to czas jej „doskonalenia”. Siedzenie z kolei, to bierne przebywanie w pozycji, którą czasem można nawet wymusić u pięciomiesięcznego niemowlęcia. Wg wyliczeń biomechaników pozycja siedząca u każdego człowieka prowokuje największe obciążenie statyczne kręgosłupa oraz narządów wewnętrznych (serce, płuca). Umieszczanie dziecka w nosidełku oraz zachęcanie do poruszania się za pomocą chodzika powoduje niefizjologiczne obciążenie kręgosłupa  (podparcie w okolicach spojenia łonowego). Przemieszczanie się za pomocą chodzika zaburza prawidłowe przetaczanie stopy (odbijanie się na palcach i przodostopiu) oraz co bardzo ważne zakłóca naprzemienny charakter chodu (odbijanie się  z dwóch   nóżek). Ten ostatni czynnik ma duże znaczenie dla rotacji kręgosłupa, której jakość decyduje o jakości chodu i biegania. Naprzemienny charakter  chodu (jak i raczkowania!) w odniesieniu do pracy naszego mózgu ma ścisły związek ze zgodną współpracą dwóch półkul mózgowych. Deficyty rozwoju psychoruchowego wynikające z powodu  zaburzenia pracy tego mechanizmu są bardzo dobrze znane specjalistom zajmującym się terapią dysleksji, dysgrafii, nadpobudliwości itp., a więc psychologom, pedagogom oraz logopedom.              
    Należy również pamiętać o pewnej grupie dzieci, które od początku wykazują odchylenia od prawidłowego rozwoju. W przypadku pewnego odsetka może to być rozwój w kierunku niepełnosprawności ruchowej, dla pozostałych w kierunku mniejszych lub większych zaburzeń jakości poruszania się i postawy. Jak wcześniej zostało wspomniane, poszczególne etapy rozwoju oraz ich jakość przedstawiają obraz działania centralnego układu nerwowego, zarówno takiego, któryfunkcjonuje prawidłowo jak i nieprawidłowo. Nasze postępowanie, jakiemu poświęcone jest to opracowanie, czyli zmuszanie dziecka do przyjmowania pozycji siedzącej z wykorzystaniem pomocniczego sprzętu lub nie, stawianie na nóżki, prowadzenie pod pachy, za rączki czy też umieszczanie w chodzikach, w przypadku zaburzonego rozwoju ruchowego jest działaniem stwarzającym sytuację, w której centralny układ nerwowy działa wykorzystując  nieprawidłowe wzorce ruchowe. Powtarzanie takiego „ćwiczenia” prowadzi do utrwalania błędnych stereotypów ruchowych, a  w  przypadku  cięższych  zaburzeń  może  doprowadzić   do ich pogłębiania!

Pozwólmy dzieciom realizować swoje potrzeby ruchowe w sposób najbardziej naturalny."
A I jeszcze cos fajnego o ruchu motorycznym, rozwoju nie tylko maluszkow,  jak to jest z prawo lub leworecznymi. Zachecam do poczytania: http://www.from.okay.pl/goral/downstrona/rozwoj.htm
Pierwszy miesiąc życia dziecka – reaguje na dźwięki, zaciska rękę na przedmiocie, przestaje płakać na głos matki, wykonuje ruchy ssania, pojawiają się prapoczątki unoszenia główki z pozycji na brzuchu.
Drugi miesiąc życia dziecka – uśmiecha się, odwraca głowę w kierunku dźwięku, wydaje pojedyncze dźwięki, śledzi wzrokiem poruszające się obiekty, wysoko podnosi główkę z pozycji na brzuchu, obraca się z boku na plecy.
Trzeci miesiąc życia dziecka – przytrzymuje i potrząsa grzechotką, śledzi przedmiot, ożywia się na widok ludzi, odwzajemnia uśmiech, unosi się na przedramionach z pozycji na brzuchu, unosi głowę stabilnie, wydaje artykułowane dźwięki.
Czwarty miesiąc życia dziecka – siedzi podparte poduszkami, przewraca się z boku na plecy i z pleców na bok, głośno się śmieje, sięga po przedmioty i wkłada je do buzi, odróżnia rodziców, odpowiada dźwiękiem, gdy się do niego mówi, przytrzymywane pod pachy porusza nogami, jakby chciało chodzić.
Piąty miesiąc życia dziecka – podciągnięte za ręce siedzi, sięga oburącz po przedmioty, poznaje siebie w lustrze, głośno się śmieje, bawi się zabawkami, zaczyna pełzać.
Szósty miesiąc życia dziecka – sięga po przedmioty jedną ręką, gaworzy, otwiera usta na widok jedzenia, przyciąga stopy do ust, turla się i pełza, dobrze siedzi.
Siódmy miesiąc życia dziecka – siedzi samodzielnie bez podparcia, pełza do tyłu, przekłada zabawkę z rąk do rąk, szuka schowanego przedmiotu, zabiega o kontakt z ludźmi, je łyżeczką, powtarza wielokrotnie te same sylaby, raczkuje.
Ósmy miesiąc życia dziecka – siedzi bez podparcia, siada samodzielnie, stoi z podparciem, chwyta trzema palcami, reaguje lękiem na obce osoby, bawi się w „a ku ku”, samo je herbatnik, wokalizuje cztery różne sylaby, np. ma-ma, ba-ba, da-da, ta-ta.
Dziewiąty miesiąc życia dziecka – naśladuje ruchy, np. pa-pa, siada na nocniku, reaguje na swoje imię, stawia pierwsze kroki, przytrzymując się, pewnie siedzi i stoi z podparciem.
Dziesiąty miesiąc życia dziecka – pije z kubeczka, rozumie proste polecenia, wyjmuje klocki z pudełka, samodzielnie wstaje z miejsca, bawi się w „koci koci łapci”.
Jedenasty miesiąc życia dziecka – stoi bez podparcia, utrzymuje ciężar ciała na dwóch nogach, podnosi zabawki, kucając, chodzi trzymane za rękę lub robi kilka kroków samo, wkłada mniejsze przedmioty do większych.
Dwunasty miesiąc życia dziecka – wysadzone w porę korzysta z nocnika, mówi „mama” i „tata”, wskazuje nazwany przedmiot, samodzielnie chodzi.

Hurlock E.B., Rozwój dziecka, t. 1, PWN, Warszawa 1985.
Pogrubienia moje.
Julie, ja tez mysle ze jezeli sie rozwija prawidlowo tyle, ze szybciej to wszystko ok.

20-30 lat temu jak dziecko nie siedzialo gdy miało pól roku i nie chodzilo gdy miało rok to znaczy ze bylo cos z nim nie halo bo takie wytyczne byly.


Moze cos w tym byc bo moja tesciowa powtarzala, ze dziecko powinno "podeptac" roczek, a tesc twierdzi ze jedna jego wnuczka pozno zaczela chodzic (ale dalej jest w normie) z winy rodzicow. Z kolei w ksiazce z 1982 r znalazlam takie normy (orientacyjne):
3,5-7 mcy - przewracanie na boki
4-8 siadanie
5-9,5 pelzanie
6-11 podnoszenie sie
7-12 chodzenie z pomoca
8,5-13 samodzielne stanie
10-14 samodzielne chodzenie

i gorna granica po przekroczeniu ktorej, nalezy udac sie do lekarza:
samodzielne siedzenie 10 miesiecy
stnie z podparciem 12-14
samodzielne chodzenie 20-24! (dzisiaj 18)
aszhar, to 30 lat - to możliwe (jeszcze pytanie, kiedy książka została Napisana, nie - wydana w PL). Napisałaś 20-30. 20+ lat temu było dokładnie jak napisała slojma.
Znam częstsze zmiany "mody".
Od kiedy pracuję z rehabilitantami takich maluchów, to chyba zrobiło mi się zdrowsze podejście do norm rozwojowych. Mniej napinania się, więcej obserwacji każdego przypadku z osobna.
Mój siostrzeniec w wieku roku nie tylko biegał, ale miał taką koordynację oko-noga, że kopał piłkę (czy cokolwiek innego lecącego w jego kierunku), siostrzenica rok starsza, a mniej więcej w tym samym czasie zaczęli wykonywać wiele punktów w rozwoju ruchowym. Oboje rozwijają się prawidłowo.
slojma   I was born with a silver spoon!
19 stycznia 2015 22:00
I cos jeszcze do poczytania a potem uciekam spac.
Ontogeneza motoryczna dziecka w 1 roku ycia -wpływ na powstawanie funkcji
Joanna Surowiska mgr fizjoterapii
Prezes Polskiego Towarzystwa Metody Vojty
Certyfikowany terapeuta Internationale Vojta Gesellschaft

Znajomosc prawidłowej idealnej ontogenezy motorycznej jest obowizkowa dla wszystkich osób majcych kontakt z dziecmi (Pediatrów, Fizjoterapeutów, Neurologów itd.).
Wiedza na temat mechanizmów warunkujacych ten rozwój oraz znajomosx idealnego modelu rozwoju dziecka stanowi nieodzowna baze do podjecia działa terapeutycznych.
Dla analizy nieprawidłowosci motorycznych jest wymagana wiedza o idealnej motoryce w połaczeniu z odruchami.
Wzorce ruchowe z ontogenezy człowieka sa bardzo jasno i klarownie opisane. Wzorce ruchowe sa zakodowane i nie wymagaja tak naprawde nauczania. Rozwijaja sie naturalnie w pozycji na plecach i w pozycji na brzuchu. To, co jest tak naprawde wazne w motoryce
dziecka w 1 roku zycia to kinezjologiczna analiza wzorców postawy. Wzorce postawy prowadza dziecko od wieku noworodkowego a do osiagniecia pełnego prawidłowego chodu. Oczywiscie nie mozna tu zapomniec o wpływie odruchów na funkcje. W ostatnich miesiacach
ciazy odruchy pomagaja płodowi w obracaniu sie, w ruchach knczyn a nawet w ssaniu kciuka. Odruchy mozna te potraktowac , jako zródło wczesnych umiejetnosci ruchowych.
Motoryczna ontogeneza jest zalezna od
1.Determinacji genetycznej, czyli kazda jednostka ma zaprogramowany rozwój juz od zapłodnienia az do smierci.
2.Determinacji mentalnej, czyli warunkiem tu jest prawidłowy rozwój psychiczny.
3.Prawidłowo działajcych i zintegrowanych zmysłów, czyli wzroku, słuchu wechu, propriorecepcji itd. oraz Osodkowego Układu nerwowego.
Musza byc tez spełnione warunki lokomocji:
1.Automatyczne sterowanie postawa ciała, czyli tzw. kontrola posturalna
2 Prawidłowo rozwininiete mechanizmy podporowo-wyprostne, czyli mechanizmy podporowo-wyprostne.
3.Mozliwo wykonania celowego fazowego ruchu Na samym poczatku noworodek uczy sie przeciwstawiac sie sile grawitacji, co jest zwiazane z mechanizmami antygrawitacyjnymi, co jest równoznaczne z ze sterowaniem calej postawy ciała. U noworodka w połozeniu na brzuchu wszystkie konczyny ustawione w pozycji
zgieciowej. Widac u niego wyrazna zalezno ustawienia całego ciała od ustawienia głowy.
Konczyny górne sa w maksymalnym zgieciu a w stawie nadgarstkowym widac wyrazne odwiedzenie łokciowe z pełnym przywiedzeniem kciuka.Poprzez działanie optycznej orientacji rozwija sie baza podporowa od płaszczyzny przylegania do płaszczyzny podporu.W 1952 roku Arsavski i Krjuckova wykazali ze noworodek ma mozliwo reagowania na adekwatny bodziec zmiana całej postawy ciała. Tu te ustawienie ciała jest zalezne od ustawienia głowy. Widzimy w tym wieku ogromny wpływ odruchów na funkcje np.jedzenia.Mozna powiedziec ze odruch szukania z odruchem ssania sa ze soba scisle powiazne.Nie mozna tez zapomniec o znaczeniu odruchu Babkina. Kazdy nagły bodziec o propioreceptywnym, exteroreceptywnym jak tez interoreceptywnym charakterze powoduje u dziecka masowy ruch zwany odruchem Moro. Faze ta okresla sie , jako faze holokinetyczna. Wiemy tez , ze w wieku, 4 tyg. 50% dzieci ma mozliwo optycznego kontaktu około 1min np. w kontakcie bliskim z mama. To jest własnie realizacja optycznej orientacji i do daje ogromna zmiane całej postawy ciała. Po 6 tyg. Zycia ju 75% dzieci ma kontakt optyczny. Ma to znaczenie przy wzorcach na brzuchu jak i na plecach. Widoczne jest to bardziej w pozycji na plecach, co mozemy zobaczyc w pozycji szermierza, co takze jest powiazane z orientacja wzrokowa a taze z wpływem odruchów tonicznych. Jezeli dziecko skupia wzrok, na jakims
obiekcie, wtedy obraca głow do obiektu. To powoduje zmian wzorca postawy. Po stronie obiektu, na którym dziecko skupia wzrok jest wyprostowane ramie w rotacji zewnetrznej z wzorcem chwytnym dłoni z radialnym ustawieniem nadgarstka. Na stronie potylicznej
znajdujace sie ramie jest tez we wzorcu chwytnym patrzac na dłon i palce, ale tutaj mamy pozycjce zgieciow we wszystkich stawach. Kciuki ustawione sa na zewnatrz. Dziecko ustawia sie, wiec całym tułowiem do obiektu. W optycznej postawie dziecka bierze udział całe ciało. To bardzo wazny wzorzec postawy, gdy po raz pierwszy uruchomione sa rotatory zewntrzne stawów kluczowych. W tym wieku obserwujemy takze usmiech społeczny .Na 8 tydzie zycia widoczny jest nowy wzorzec postawy. Gessel wypowiedział sie na to nastapuj co:, Jezli dziecko zostawicsi samo, jak jest najedzone, przewiniete, rzezkie i zadowolone, zajmuje sie ono wtedy soba bawiac sie rekoma, te wszystkie rzeczy sa widoczne, kiedy niemowle nie ma zadnych zaburzen koordynacji. Samodzielna zabawa, własciwie nie jest koordynacyjna ale palce-palce w polu twarzy, kiedy dziecko ma 8 tyg. To jest jednak jeden z najwaziejszych wzorców w rozwoju.
Prof. Vojta mówi tu o połaczeniu obu półkul mózgu.Dziecko lezy na plecach, głowa jest po raz pierwszy w rozwoju ustawiona w osi ciała. Do ustawienia rak, czyli w ustawieniu w abdukcji i w zgieciu nalezy równoczesnie ustawienie konczyn dolnych w zgieciu. Przy tym
wzorcu miednica juz sie prostuje i nogi sa ustawione w lekkim odwiedzeniu i rotacji zewnetrznej. W pozycji na brzuchu przesuwaja sie stawy łokciowe cranialnie i zmienia sie obszar obciazania tułowia w kierunku caudalnym w okolicach pepka. Pod koniec 3 miesiaca znajduja sie punkty podporu w lezeniu na brzuch na nadkłykciach
przysrodkowych kosci ramiennej i w zakresie spojenia lonowego.Pojawił sie pierwszy izolowany ruch, czyli ruch gałki ocznej a takze izolowany obrót głowy.Głowa w tym wzorcu znajduje sie poza płaszczyzna podporu i stanowi 1/3 ciezaru ciała.Na plecach w wieku 3 miesiecy nie ma juz zaleznosci ustawienia ciała od ruchu głowy podobnie jak w pozycji na brzuchu. Stawy barkowe i biodrowe działaja zupełnie, jako stawy kuliste. Ta funkcja powiazana jest z integracja wielu odruchów: tonicznego bładnikowego, asymetrycznego tonicznego szyjnego, odruchu moro czy tez z wygaszeniem sie np. objawu oczu lalki.Nalezy dalej zwrócic uwage ze przy tej orientacji dziecka musi brac udział cały odcinek szyjny
kregosłupa. Zatem cały kregosłup musi by juz w wieku 3 miesiecy utrzymywany w fizjologicznym wyproscie.
Mozemy opisac ze rozwój w 1 Trymestrze przebiega od płaszczyzny przylegania w okresie noworodkowym do rozwiniecia pełnej bazy podporu. Dzieci z zaburzeniami posturalnej reaktywnosci tego wzorca nie realizuja . Kazde zdrowe niemowle bezposrednio włacza rotatory zewnetrzne na wskutek orientacji i na wskutek koordynacji oka.To wszystko funkcjonuje oczywiscie, jako oczywisce wzorzec globalny. W drugim miesiscu zycia obserwujemy takze tak zwana faze dystoniczn lub inaczej wzorzec kontaktu motorycznego z matka. Dziecko szukajac kontaktu zachowuje sie tak , jakby chciało całym ciałem wyjsc naprzeciwko. Ramiona układaj sie w odwiedzeniu, miednica moze unosic sie do góry a stopy zostaja na podłozu. Ten wzorzec zanika w momencie pojawienia sie funkcji chwytnej. Przesuniecie punktu ciezkosci pojawia sie wiec juz w 1 trymestrze.I  znowu mozna powiedziec , ze przesuniecie srodka cizkosci nie jest u dzieci trenowane, lecz automatyczne właczane np. jest realizowane poprzez optyczny kontakt. Funkcja antygrawitacyjna takze nie jest trenowana, lecz właczana automatycznie.
I trymestr jest traktowany, jako baza dla dalszego rozwoju
Konczy sie tak naprawde wykształceniem wzorca podporu w pozycji na brzuchu z izolowanym obrotem głowy oraz wzorcem w lezeniu na plecach z uniesieniem nóg poza płaszczyzn podporu. Do tego nalezy wyprost całego kregosłupa z pełnym zaangazowaniem miesniówki autochtonicznej kregosłupa. Oczywiscie widoczna jest ewolucja wielu odruchów. Wygasaj odruchy prymitywne, czyli np. automatyzm chodu, odruch nadłonowy, skrzyzwany wyprostu, ale takze toniczne odruchy. Od 10 doby aktywny jest odruch akustyczno-twarzowy a od 4 Miesiaca optyczno –twarzowy ROF. Odruch chwytny stopy i
dłoni jest nadal aktywny. W wieku 4, 5 miesiaca dziecko osiaga nowa funkcje mozliwosc chwytu przedmiotu w lezeniu na brzuchu.Ten wzorzec opisuje sie , jako podpór na jednym łokciu. Podpór jest na łokciu i na górnej czeci uda konczyny dolnej potylicznej .Kolano po
stronie twarzy podpiera sie na nadkłykciu przysrodkowym kosci udowej, co daje trzeci punkt podporu w trójkacie podporu. Poza baza podporu znajduj sie 2/5 ciezru ciała, to znaczy głowa wraz z cała konczyna górna i łopatki. Punkt ciezkosci przesuwa sie w kierunku
podpierajacego sie lokcia. W wieku 4 M niemowle na plecach zyskuje umiejetnosc chwytu bocznego. Ramie chwytajace jest ustawione w rotacji zewnetrznej i odwiedzeniu, dłon jest otwarta. Dziecko chwyta otwierajac dłon od 5 palca. Miednica ustawia sie przy tym skosnie.
Przy idealnym wzorcu na 4 miesiace w trakcie chwytu obu rak, równocze nie łacza sie stopy. Dziecko utrzymuje nogi nad podłozem uniesione min do kata 90 stopni. Umie takze przekroczyc rak lini srodkow ciała podrzajac za przesuwana zabawka. W 5 miesiacu
pojawia sie bardzo wazny izolowany ruch przedramienia w kierunku supinacji, czyli odwrócenie przedramienia. Takze musi by tu wygaszony odruch Galanta, ale obecny musi byc odruch optyczno-twarzowy.Nie jest on widoczny u dzieci, które maj uposledzenie
umysłowe. Na koniec 6 miesiaca zanika odruch chwytny w konczynach górnych, to tak naprawde warunek dla pełnej funkcji podporowej konczyn górnych. Zanika tez odruch ssania i szukania.Miedzy 4, 5 a 6 M dochodzi do obrotu z pleców na brzuch. Tak naprawd jest to cały proces.  Do tego nalezy tez umiejetnosc chwytu przez linie srodkowa ciała z radialnym ustawieniem dłoni. Noga górna idzie do zgiecia dolna noga w momencie obrotu prostuje sie . Wazna zmiana około 7-8 miesiaca to pojawienie sie umiejetnosci brania stopy do buzi. Poprzedzone to było w 6 miesiacu zycia chwytem w okolicy podudzi a wczesniej jeszcze oczywiscie
chwytem za kolana i genitalia. Ale poczatek rozwoju schematu ciała widzielismy na 8 tyg. w kontakcie reka-reka. Nastepny wazny pojawiaj acy sie wzorzec to siad skosny tak ze z trójkatna baza podporu.
Synergia pracy miesni i mozliwosci wyprostu i rotacji kregosłupa pozwalaja na pierwszy raz w rozwoju uniesienie reki powyzej 120 stopni a takze rozwiniecie sie chwytu pensetowego. Uniesienie reki jest w nastepnym etapie warunkiem dla uzyskania pozycji stojacej. Natomiast funkcja chwytu pensetowego pokazuje jak daleko juz dystalnie rozwiniete tez sa ruchy izolowane. Od 5 Miesiaca zycia pokazuja sie nowe zupełnie mozliwo ci podporu w pozycji na brzuchu.
Dziecko zaczyna prostowac łokcie opierajac sie na coraz bardziej otwartych dłoniach. Na koniec 6 M widac w pełni rozwiniete oddychanie zebrowe, wygaszenie sie odruchu ssania, co daje mozliwosc ruchów bocznych uchwy, jako przygotowania do zucia. Zginacze stawu biodrowego sa zupełnie rozciagni te przy podporze na zupełnie wyprostowanych rejach. To jest jeden z impulsów do przyjecia pozycji czworaczej. Odruch symetryczny toniczny szyjny
musi sie integrowac w tym wieku. Wyraznie rozwiniete sa reakcje równowazne. Równoczesnie dziecko osiaga pierwsza linie lokomocyjna, czyli foczenie, dla którego baza takze jest trójkat.Dziecko czworakuje około 9- 10 miesiaca.Wazne bardzo dla prognozy, jakosci chodu jest ustawienie dłoni oraz punkt obcizenia kolan w trakcie czworakowania. Dłon powinna by ustawiona na przedłuzeniu linii ramienia a kolano podparte jest z przodu.
Odchylenie jakosciowe np. czworakowanie z obci eniem wewnetrznej krawedzi kolana pokazuje nie do konca rozwiniete mechanizmy podporowo-wyprostne. Co ciekawe, w rozwoju obserwujemy ze siadanie, czworakowanie i wstawanie odbywa sie mniej wiecej w
ciagu 3 tyg. 50% dzieci wstaje na nogi tego samego dnia, co robi pierwszy krok na czworakach, reszta w ciagu 3 tyg. Które funkcje dziecko wykona pierwszato tak naprawde nie jest wazne. Istotne jest to, aby w ciagu nastepnych kilku tyg. pojawiły sie wszystkie te trzy funkcje. Przy tych wzorcach bardzo jest wazna, jakosc wyprostu kregosłupa. Prawidłowo pierwsze kroki pojawiaja sie około 12 miesiaca zycia.Wczesniej widoczna jest funkcja chodzenia bokiem przy meblach a wszystkie zdrowe dzieci zaczynaja chodzi do około 16-18 m zycia. Z przedstawionej ontogenezy mozna wyciagnac wniosek ze nie da sie oddzielic od siebie rozwoju psychicznego do ruchowego, oraz ze jeden wzorzec globalny jest zawsze baza dla
nastepnego wzorca.
slojma Dziekuje za bardzo, bardzo cenne dla mnie informacje! Wlasnie dotarlo do mnie, ze jak na moja duza wiedze w zakresie "doroslej" fizjologii, ta nt. dzieciecej u mnie totalnie kuleje! A jest mega interesujaca! Takze ja cie czytam i poszerzam horyzonty.

Temat tez dla mnie poniekad juz teraz aktualny, bo znajomi w PL maja 3-miesieczna coreczke, ktorej stwierdzono jakies jednostronne napiecie miesniowe (chyba tak to sie nazywa) i chodza na rehabilitacje wlasnie met. Voyty od 2 tyg. Dziewczynka juz teraz zrobila mega postep i jeszcze troche, a sie jej wszystko "wyprostuje". Szkoda tylko, ze polska sluzba zdrowia nie chce placic za takie rzeczy i rodzice musieli wziac kredyt (!!) na zabiegi. Inaczej sie nie dalo, a padlo na sredniozamoznych ludzi z kredytem na glowie  🙁
dea   primum non nocere
20 stycznia 2015 09:02
Super się temat rozwinął, dziękuję bardzo  :kwiatek: Lubię mieć szerszy obraz tego co się dzieje, niż siada-wstaje-chodzi....
slojma   I was born with a silver spoon!
20 stycznia 2015 09:57
Dziewczyny jak tylko Vivi zasnie postaram sie wrzucic cos jeszcze. Mnie osobiscie temat tez wciagnal bardzo I jak czytam I dowiaduje sie nowych rzeczy  to poszerzam swoje wlasne horyzonty I stereotypy które gdzies tam mialam. Dodatkowo jest to bardzo interesujace.
Dopiero spojrzałam, martik, jakie cudne to zdjęcie Twojego króla! 😍

Dziekuje 🙂
Julie, jak bys miala filmik z Gabrysiowego czytania, to pokaz prosze :kwiatek: Bardzo jestem ciekawa 🙂
Slojma, dzięki! Czekam na więcej 🙂
Pandurska, z tego co wiem takie zabiegi są oficjalnie refundowane jeżeli lekarz pediatra albo neurolog widza problem, z tym ze moze okres oczekiwania do fizjoterapeuty z kontraktem NFZ był zbyt długi? Ja np tak miałam, ze cześć zabiegów opłaciłam sobie sama mimo skierowania od lekarza rodzinnego bo juz nie było zapisów na dany rok, a ja nie mogłam czekać. Te co miałam pózniej refundowane to w totalnie kretyńskim systemie bo normalne kontrakty juz sie rozeszły.
slojma   I was born with a silver spoon!
20 stycznia 2015 10:58
Przydatna literatura:
-Godzin Emmons P., McKendry Anderson L. (2007). Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej. Zaburzenia rozwojowo-sensoryczne oraz edukacyjne występujące w ramach autyzmu, ADHD, trudności szkolnych oraz zaburzeń dwubiegunowych. Warszawa: Wydawnictwo K.E. Liber
-Harwas-Napierała B., Trempała J., (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Charakterystyka okresów życia człowieka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006
-Miller L., Steiner D., Reid S., Od niemowlęcia do dwulatka, Świat Książki, Warszawa 1996
Tu trochę o oddychaniu a lokomocji:
Oddychanie to mechanizm niezbędny dla funkcjonowania całego organizmu, dlatego jego pracą steruje autonomiczny układ nerwowy.

Pozwala to bez udziału naszej świadomości na zaopatrywanie wszystkich komórek ciała w tlen. Świadomie możemy jedynie czasem krótkotrwale wstrzymywać oddech (np.: przed zanurkowaniem) oraz zmieniać  częstotliwość i objętość wdychanego, a także wydychanego powietrza (np.: dmuchanie balonu). Proces oddychania jest ściśle wbudowany w mechanizm lokomocji ( u małych dzieci np.: w obracanie się, podpieranie się, raczkowanie ; u starszych wstawanie, chodzenie itd.). Dlatego częstotliwość oraz głębokość oddychania zależy w głównej mierze od intensywności i charakteru czynności wykonywanej w danej chwili. Jeśli zgodzimy się z tym, że mechanizm oddychania jest ściśle połączony z lokomocją to równocześnie należałoby zgodzić się z tym, iż jego jakość zależeć będzie od jakości lokomocji (poruszania się). Kluczem do zrozumienia tego zjawiska jest poznanie mechanizmów prawidłowego rozwoju ruchowego dziecka, szczególnie w czasie pierwszego półrocza życia.

  Noworodek pojawia się praktycznie bez możliwości pokonywania siły grawitacji. Spowodowane jest to faktem, iż nie dysponuje on możliwością podparcia się na podłożu z wykorzystaniem rączek, pomimo że jego pozycja na brzuszku jest pozycją aktywną, objawiającą się umiejętnością przekładania główki z jednego policzka na drugi. Możliwość podparcia się na rączkach uzależniona jest od wyprostu kręgosłupa. Noworodek nie „posiada” takiej możliwości. W przypadku prawidłowego rozwoju, sytuacja diametralnie zmienia się u niemowlęcia trzymiesięcznego. Rozwijający się wyprost kręgosłupa daje mu możliwość podparcia się w trzech punktach: na  łokciach oraz na spojeniu łonowym. Okres ten , jeśli przebiega prawidłowo, jest początkiem kształtowania się fizjologicznych krzywizn kręgosłupa, a także rozwoju jego rotacji. Powstawanie prawidłowych krzywizn kręgosłupa (lordoza szyjna - kifoza piersiowa - lordoza lędźwiowa) możliwe jest dzięki odpowiedniemu napięciu mięśni grzbietu oraz brzucha. Proces ten przebiega intensywnie przez kolejne trzy miesiące życia dziecka, tak więc sześciomiesięczne niemowlę potrafi podeprzeć się w czterech punktach: na otwartych dłoniach oraz na przedniej powierzchni ud. Obserwując tą właśnie pozycję u  harmonijnie rozwijającego się półrocznego dziecka, dostrzec będziemy mogli, że  jakość wyprostu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym (lordoza lędźwiowa) uzależniona będzie  głównie od prawidłowego napięcia mięśni brzucha (tzw. koncentryczna praca mięśni brzucha). Napięcie to, pozwala na utrzymanie odpowiedniego ciśnienia w jamie brzusznej. Narządy wewnętrzne znajdujące się w jamie brzusznej stawiają w takiej sytuacji pewien opór dla głównego mięśnia oddechowego organizmu człowieka. Mięsień ten to przepona, a mieści się on na granicy jamy brzusznej oraz klatki piersiowej. Przepona stymulowana tym oporem zmuszona jest w trakcie wdechu uruchomić klatkę piersiową przy pomocy mięśni znajdujących się w jej okolicy. Prowadzi to do powiększenia jej objętości, a tym samym do uaktywnienia oddychania torem piersiowym. W takim sposobie oddychania będzie swój udział miał odcinek piersiowy kręgosłupa. Prawidłowo wyprostowany kręgosłup w tym odcinku zapewni odpowiednią ruchomość poruszającym się w trakcie wdechu i wydechu żebrom. Problem nieprawidłowego sposobu oddychania i zaburzonej ruchomości klatki piersiowej jest doskonale znany wszystkim osobom zajmującym się leczeniem wad postawy (lekarzom ortopedom, nauczycielom wychowania fizycznego, fizjoterapeutom). Jakość poruszania się (lokomocji) uzależniona jest od jakości wyprostu kręgosłupa (jakości postawy), którego rozwój rozpoczyna się w momencie narodzin. Pamiętajmy, że istnieje bardzo prosty, a zarazem skuteczny środek diagnostyki oraz terapii odchyleń w jakości lokomocji, możliwy do zastosowania od pierwszych dni życia - metoda Vojty.

tu bardzo fajny artykuł do poczytania http://vojta.com.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=15 (niestety nie umiem skracać linków)

Rozwój dziecka:
W pierwszym roku życia dziecko bardzo intensywnie się rozwija. Wzrost zwiększa się o 50%, a waga podwaja po około trzech-czterech miesiącach życia. Okres między piątym a siódmym miesiącem jest określany mianem „fizjologicznych urodzin”. Po nim następuje „faza ekspansji”, której pierwszy podokres związany jest z rozwojem umiejętności panowania nad własnym ciałem. W tym okresie szybko rozwija się aparat ruchu, czyli kościec i mięśnie. Rozwój ruchowy niemowlęcia stanowi najbardziej wyrazisty przejaw rozwoju dziecka – we wczesnych stadiach jest miarą dojrzewania organizmu, a zwłaszcza układu nerwowego. Jak przedstawia się rozwój motoryczny niemowląt?
1. Rozwój postawy ciała i lokomocji
W niemowlęctwie, wraz z kształtowaniem się pionowej postawy ciała, z pierwotnej kifozy, przebiegającej przez całą długość kręgosłupa, wyodrębnia się około trzeciego-czwartego miesiąca życia lordoza szyjna (co wiąże się z umiejętnością podnoszenia i utrzymania głowy), a około dziewiątego-dwunastego miesiąca lordoza lędźwiowa, powstająca w efekcie pionizacji ciała. Obserwuje się ponadto intensywny rozwój tkanki tłuszczowej, co sprzyja termoregulacji. Psychologowie używają określenia „rozwój psychoruchowy”, aby zaznaczyć powiązania psychiki i motoryki w rozwoju niemowlęcia. Umiejętności panowania nad postawą ciała oraz wszelkie zmiany w zakresie motoryki (lokomocja, chwytanie, manipulacja) przebiegają zgodnie ze stałą, typową kolejnością, wyznaczoną przez trzy kierunki (prawa) rozwoju:
-cefalokaudalny kierunek rozwoju – oznacza, że rozwój postępuje od części głowowej (ruchy gałek ocznych, dowolne ruchy mięśni szyi), następnie rozwija się część tułowiowa (ruchy rąk, ruchy tułowia), a na końcu część nożna (dowolne ruchy nóg, chodzenie);
-proksymodystalny kierunek rozwoju – oznacza, że zmiany postępują w kierunku od osi podłużnej ciała na boki, czyli najpierw rozwijają się mięśnie położone blisko kręgosłupa, następnie mięśnie ramion, przedramion, dłoni i palców;
-łokciowo-promieniowy kierunek rozwoju – oznacza, że w osi poprzecznej ciała rozwój przebiega od piątego małego palca dłoni do kciuka.
W badaniach stwierdzono również dwie prawidłowości rozwoju ruchowego:
-przejście od globalnych, rozlanych do zlokalizowanych reakcji ruchowych (noworodek reaguje na dźwięk nieskoordynowanymi ruchami całego ciała, zaś niemowlę potrafi w odpowiedzi na bodziec odwrócić głowę);
-wcześniejsze przyswajanie ruchów cyklicznych (dwufazowych, np. poruszanie ręką z grzechotką) niż acyklicznych (trójfazowych, np. spostrzeganie, sięganie i chwytanie).
Zanim jednak dziecko opanuje kolejne nawyki ruchowe, musi zdobyć kontrolę nad pozycją ciała, czyli postawą. I tak, w trzecim miesiącu dziecko podniesione do pozycji pionowej zdolne jest sztywno trzymać głowę, w ósmym miesiącu – samodzielnie siedzieć, a w dziesiątym – stać, trzymając się oparcia. Prawa rozwoju ruchowego znajdują swój wyraz również w rozwoju lokomocji. Obroty w pozycji leżącej (z pleców na bok – trzeci miesiąc, z brzucha na plecy – piąty miesiąc, z pleców na brzuch – szósty miesiąc), samodzielne siadanie i pełzanie – ósmy miesiąc, prowadzą do raczkowania – dziesiąty-jedenasty miesiąc, i chodzenia – dwunasty-trzynasty miesiąc.
2. Etapy rozwoju ruchowego miesiąc po miesiącu
Miesiąc życia dziecka Zdolności ruchowe
po narodzinach dłonie zamknięte, odruch chwytny rąk, przy próbie postawienia odruchowy wyprost nóg, w pozycji na plecach naprzemienne ruchy kończyn i ułożenie głowy na boku, przy podciąganiu do siadu głowa opada w przód, w pozycji siedzącej kilkakrotne podnoszenie główki i utrzymywanie jej przez sekundę, w pozycji na brzuchu kończyny całkowicie zgięte, odruchowe pełzanie nóżkami, obracanie głową z położenia środkowego w bok
1. miesiąc życia dłonie częściej lekko otwarte, stawianie oporu przy próbie otwierania piąstek, mimowolne prowadzenie rąk do ust, w pozycji na plecach głowa w linii środkowej przez co najmniej 10 sekund, w pozycji na brzuchu unoszenie głowy na około 3 sekundy
2. miesiąc życia trzymanie grzechotki przez krótki czas, energiczne wymachiwanie nóżkami, zanikanie chodu automatycznego i reakcji podparcia, w pozycji na brzuchu unosi głowę do kąta 45 stopni i wsparte na rękach odrywa nieznacznie klatkę piersiową oraz jednocześnie lub na przemian głowę i nogi, w siadzie nie prostuje tułowia i trzyma główkę prosto przez około 5 sekund
3. miesiąc życia w pozycji na brzuchu unosi głowę pod kątem 45-90 stopni i utrzymuje przez około minutę, przy podciąganiu do pionu lekko unosi głowę, w siadzie kontroluje głowę przez pół minuty, dłonie otwarte, podpieranie się na przedramionach, podnoszenie rączek nad głowę, poruszanie grzechotką włożoną do ręki, wyciąganie dłoni do trzymanej przed dzieckiem zabawki, przytrzymywane nad podłogą ugina nogi w kolanach, jedna noga podnosi się automatycznie
4. miesiąc życia dobra kontrola głowy, obracanie się z brzucha na plecy, naprzemienne kopanie nóżkami, pełzanie po okręgu, pewne podpieranie się na przedramionach w pozycji na brzuchu, siedzenie przy podtrzymywaniu za dolną część tułowia, wkładanie zabawek do ust, zabawa palcami, niepewne zbliżanie dłoni do grzechotki, przytrzymywane w pozycji stojącej naprzemiennie zgina i prostuje kończyny w stawach skokowych i kolanowych
5. miesiąc życia w pozycji na brzuchu długo trzyma uniesioną głowę, opiera się na dłoniach, unosi klatkę piersiową na wyprostowanych rękach, sięga po zabawkę umieszczoną na wysokości wzroku, w pozycji na plecach sięga do stóp i prowadzi je do ust, aktywnie unosi głowę, siedzi pochylone, przewraca się z brzucha na plecy i odwrotnie, w pozycji stojącej opiera się na czubkach palców, chwyta grzechotkę całą dłonią z prostym kciukiem, przekłada ją z ręki do ręki, wkłada zabawkę do buzi
6. miesiąc życia w pozycji na brzuchu podpiera się na dłoniach i stopach, sięga po jedną z dwóch podanych kostek, podtrzymywane pionowo utrzymuje ciężar ciała, w pozycji na plecach unosi głowę i bawi się stopami, posadzone lub podciągnięte samodzielnie siedzi z prostymi plecami, aktywnie się podciąga za podane palce
7. miesiąc życia samodzielne podciąganie się do pozycji siedzącej, pełzanie okrężnie i do tyłu, obracanie się w obie strony, chwytanie palcami i prostym kciukiem, sięganie obiema rękami, obracanie zabawką w ręce, podciągane do stania sprężynuje
8. miesiąc życia stoi z podparciem, próbuje podnieść się do stania, pełza na brzuchu do przodu, utrzymuje równowagę w siadzie, siedzi pewnie bez podparcia, świadomie wypuszcza przedmioty, z leżenia na brzuchu chce usiąść, zginając biodra i obracając tułów
9. miesiąc życia zdejmuje z głowy czapkę, dotyka palcem wskazującym szczegółów zabawek, celowo upuszcza przedmiot, przechodzi z siadu do leżenia, trzymane za ręce stoi na całych podeszwach
10. miesiąc życia wyjmuje mały przedmiot z dużego, kołysze się na czworakach, stabilnie siedzi, z pozycji na brzuchu podnosi się do siadu, chodzi bokiem, trzymając się poręczy
11. miesiąc życia raczkowanie, dobra równowaga w siadzie, przyciąganie zabawki za sznurek, chodzi trzymane za rękę, chodzi bokiem, trzymając się mebli, samodzielnie wstaje, chwytając się poręczy
12. miesiąc życia pełne raczkowanie, chodzi trzymane za jedną rękę, pierwsze samodzielne kroki bez podparcia, wkładanie małego przedmiotu do dużego, próby samodzielnego jedzenia łyżką, samodzielne picie z kubeczka
3. Rozwój umiejętności dowolnego chwytania
Rozwój motoryczny maluchów obejmuje także zmiany w zakresie chwytu i manipulacji. W czwartym-piątym miesiącu życia dziecka obserwuje się ruch wahadłowy i chwyt prosty, tzn. maluch uruchamia staw barkowy i chwyta całą dłonią od góry – palce owijają przedmiot. W okolicach szóstego miesiąca życia pojawia się ruch łukowaty i chwyt dłoniowo-łokciowy. Dziecko uruchamia już staw łokciowy, wyciągając rękę do zabawki i chwyta przedmiot całą dłonią, wyłączając kciuk. Sięga ku przedmiotowi jedną ręką, postukuje i potrząsa chwyconą zabawką, ale nie jest w stanie utrzymać dwóch przedmiotów jednocześnie. Ponad półroczne dziecko pochyla ciało ku przedmiotowi i pojawia się u niego chwyt nożycowy – przywodzi kciuk do pozostałych palców. Zaznacza się powoli przewaga jednej ręki (dominującej).
Dziecko jest zdolne trzymać po jednym przedmiocie w każdej ręce i przekładać je z ręki do ręki. Około dziewiątego miesiąca życia maluch uruchamia staw nadgarstka. Pojawia się też chwyt pęsetkowy – przeciwstawianie kciuka i palca wskazującego oraz zdolność chwytania opuszkami palców. Niemowlę manipuluje przedmiotami aktywnie, używając obu rąk. Istotnym aspektem rozwoju manipulacji jest koordynacja wzrokowo-ruchowa. Maluch poszukuje przedmiotów, które znikają z jego pola widzenia. Rozwój motoryczny niemowlęcia jest odzwierciedleniem intensywnego doskonalenia się układu nerwowego – mielinizacji włókien nerwowych oraz rozrostu pól i okolic kory mózgowej.


Dla osób zainteresowanych znalazłam coś również o rozwoju przedszkolaków 🙂
slojma: wrzucaj o przedszkolakach też! 🙂
I ja czekam na więcej!  :kwiatek:
Starając się chłonąć jak najwięcej 🙂

Pandurska, i ja trochę odczuwam fizyczne ograniczenia, głównie brakuje mi roweru... nie znoszę przemieszczać się autobusami oraz tramwajami 😉 Jestem typem chodziarza, więc tu przynajmniej mogę się wyżyć 😉 Nie narzekam na bóle nóg, pleców, w sumie nic mnie nie boli więc pod tym względem nie czuję ograniczeń 😉
ps. Masz rację że Twój brzuszek zrobił się okrąglutki, ale tak jak piszę demon, wyglądasz bardzo zgrabnie 🙂
bobek No teoretycznie powinno byc to refundowane, ale.. znajomi dostali termin na za rok  😎 😎 Takze rozumiesz.. Moze w duzym miescie byoby inaczej, ale w pipidowce 30tys. mieszkancow trudno znalezc nawet alternatywe w okolicy 🙁

seven Dzieki, dzieki. Ja tam sie juz czuje jak klocek i z wielu wzgledow nie moge sie doczekac rozwiazania  😉 Od tamtego tyg. twarz mi tak napuchla, ze szok! Nie moge na siebie patrzec w lusterku, ale co tam. DObrze, ze to dopiero teraz, a nie 3 miesiace wczesniej, bo bym sobie w leb strzelila. I tez lubie chodzic i sobie nie zaluje! Poza tym czuje juz nogi malutkiej niemal pod samym mostkiem. Cos przedziwnego, bo przy tym nie mam ani pol dusznosci!
Aby odpisać w tym wątku, Zaloguj się