Wybór kierunku studiów

Strzyga   Życzliwościowy Przodownik Pracy
12 lutego 2017 17:40
Karmelita, ja właśnie zaczęłam, zaocznie, pracując na etacie w tygodniu. Po skończeniu i zrobieniu podyplomówki, zamierzam pracować w zawodzie.
efeemeryda   no fate but what we make.
12 lutego 2017 17:45
Wszystko zależy jakie to miałyby być studia, czy mgr czy tylko licencjat, czy można w ogóle je zrobić zaocznie.
Z zaocznymi nie powinno być problemu, jeśli jednak mówimy o dziennych to już się trzeba dobrze zastanowić  😉
Strzyga   Życzliwościowy Przodownik Pracy
12 lutego 2017 18:02
efeemeryda, jak ma człowieka kto utrzymać, to w sumie czemu nie :P Czym jest 5 lat wobec pozostałych 35 życia zawodowego? 😀
Karmelita,
ja poszłam na weterynarię dzienną mając 27 lat  🙄
Miałam oczywiście milion wątpliwości, ale gdy już się zdecydowałam zaczęły do mnie docierać historie pt. "znajomy znajomego poszedł na medycynę/prawo/weterynarię mając X lat i jest najszczęśliwszy na świecie, bo to było jego marzenie". Więc jeśli masz odpowiednio dużo chęci+możliwości(te finansowe lub pomysł jak pracować w trakcie studiów) to próbuj!  😀 Ja jestem dopiero po III semestrze, ale wiem, że w końcu jestem we włąściwym miejscu (choć może nie do końca właściwym czasie :hihi🙂
mam podobny dylemat jak safiraa z tym, że ja jestem już w trzeciej klasie i piszę w tym roku maturę 🙄 poszłam na ten biolchem z myślą o weterynarii, ale czuję (widząc jak ciężko jest mi się nauczyć na chemię, jak ciężko zaliczyć te sprawdziany), że to nie ma sensu, zaczęłam myśleć o zootechnice, ale wszyscy odradzają, bo tak naprawdę poszłabym tam tylko dlatego, że nie mam innego pomysłu, jestem w czarnej dziurze, przysięgam 😵 zostały mi niecałe trzy miesiące do matury, a ja nie wiem, gdzie chcę iść, na co i co chcę w życiu robić i im bardziej o tym myślę, zastanawiam się nad tym, tym bardziej nie mam nic w głowie 🙁
Dużo ludzi nie wie gdzie iść. Ja bym się zastanowiła poważnie nad zrobieniem roku przerwy. Przez ten rok praca, jak się da to za granicą. Teraz to chyba łatwiej wrócić na studia skoro o przyjęciu decydują wyniki matur. Ja jeszcze musiałam zdawać egzaminy, no i jeszcze za duży wpływ miała na mnie rodzina 😉
mam podobny dylemat jak safiraa z tym, że ja jestem już w trzeciej klasie i piszę w tym roku maturę 🙄 poszłam na ten biolchem z myślą o weterynarii, ale czuję (widząc jak ciężko jest mi się nauczyć na chemię, jak ciężko zaliczyć te sprawdziany), że to nie ma sensu, zaczęłam myśleć o zootechnice, ale wszyscy odradzają, bo tak naprawdę poszłabym tam tylko dlatego, że nie mam innego pomysłu, jestem w czarnej dziurze, przysięgam 😵 zostały mi niecałe trzy miesiące do matury, a ja nie wiem, gdzie chcę iść, na co i co chcę w życiu robić i im bardziej o tym myślę, zastanawiam się nad tym, tym bardziej nie mam nic w głowie 🙁


Skądś to znam... 😉 Pisałam maturę w zeszłym roku. Nie do końca byłam pewna, na co chcę iść - plan był, jednak nie byłam przekonana. Rozważałam dietetykę, po rozmowach ze znajomą brałam też pod uwagę fizjoterapię. A potem przyszło zmierzenie się z rzeczywistością, najpierw smutek i rozpacz, a teraz jestem przeszczęśliwa 😀. Nie dostałam się na dietetykę (ufff) na GUMed, studiuję fizjoterapię zaocznie, a w tygodniu pracuję. I czuję, że jestem na właściwym miejscu, chociaż wcześniej ta fizjoterapia miała być tylko wyjściem awaryjnym 😀 Co ciekawe, koleżanka, która była przekonana, że chce iść na fizjo, zmieniła kierunek już w grudniu 😉. Nie wiem, czy to Cię pocieszy, ale nie ma co się spinać. Porozmawiaj ze znajomymi, poczytaj w necie. Może faktycznie weta nie jest dla Ciebie? A może to tylko stres i matura pójdzie Ci jak bułka z masłem i dostaniesz się tam, gdzie chcesz? Kto wie, ale zawsze warto mieć plan B. :kwiatek:
Karmelita ja zrobiłam mgr inż na politechnice po czym poszłam na weterynarię, obecnie mam 27, jestem na 3 roku i jest super😉 czuję, że jestem na właściwym miejscu
wymodelowana z wszystkich rozmów wiem tyle, że weta jest ciężka i dostać się też nie jest łatwo (widziałam swoje wyniki z próbnych i chyba nie chcę się rozczarować, bo było naprawdę kiepsko), mam też znajomą, która od zawsze chciała być weterynarzem, w przeciwieństwie do mnie była naprawdę dobra z tych przedmiotów, poszła na wetę i... zrezygnowała, bo stwierdziła że to nie dla niej, ja jestem humanistką, poszłam na ten profil z planem, a przed samą maturą mi się odwidziało, tyle zrobiłam że wzięłam dodatkowo polski rozszerzony, bo zastanawiam się nad humanistycznymi studiami i pomyślałam, że nic nie stracę, ale nadal nic nie wiem, myślałam nad zaocznymi, ale co z tego jak nie wiem czego tak naprawdę chcę 😵
Gniadata   my own true love
12 lutego 2017 21:07
borkowa. broń borze zielony nie rezygnuj z wety, jeśli to było Twoje marzenie, dlatego że wydaje Ci się, że nie dasz rady!! Miałam dokładnie ten sam dylemat, co Ty - w związku z tym po maturze poszłam na polibudę a rok pozniej na biotech. Efekt był taki, że byłam strasznie nieszczęśliwa a teraz mam 2 lata w plecy ale w końcu czuję że to totalnie to 😍 No a te wszystkie straszne zaliczenia z masy materiału których się bałam w LO jakoś idą (chociaż dobra, pierwszy semestr to chyba pikuś w porównaniu z tym co jest dalej :hihi🙂
Edit: a co do progów - widziałaś olsztyńskie? 😉 ludzie się dostawali z baardzo różnymi wynikami..
mam podobny dylemat jak safiraa z tym, że ja jestem już w trzeciej klasie i piszę w tym roku maturę 🙄 poszłam na ten biolchem z myślą o weterynarii, ale czuję (widząc jak ciężko jest mi się nauczyć na chemię, jak ciężko zaliczyć te sprawdziany), że to nie ma sensu, zaczęłam myśleć o zootechnice, ale wszyscy odradzają, bo tak naprawdę poszłabym tam tylko dlatego, że nie mam innego pomysłu, jestem w czarnej dziurze, przysięgam 😵 zostały mi niecałe trzy miesiące do matury, a ja nie wiem, gdzie chcę iść, na co i co chcę w życiu robić i im bardziej o tym myślę, zastanawiam się nad tym, tym bardziej nie mam nic w głowie 🙁

Ja jestem na wecie i chemia wcale nie szła mi zbyt dobrze w liceum, a na studiach idzie mi całkiem nieźle. Więc jeśli naprawdę czujesz, że chcesz to robić, to zaprzyj się do nauki chemii, tylko do matury i idź. Tym bardziej, że zwykłej chemii na weterynarii, tyle co kot napłakał. Jest za to mnóstwo wiedzy, którą musisz zakuć.
nopebow zakładając, że bym się dostała, obawiam się, że nie dam rady z taką ilością nauki, boję się, że po pierwszych egzaminach przestałabym być studentką, nie wiem sama już 🙄
borkowa Szczerze mówiąc jeśli ma się dużo samozaparcia, mniej lub więcej systematyczności to dasz radę. Materiału jest dużo, ale naprawdę mam w grupie osoby wcale nie super zdolne, które n apoczątk miały problemy a teraz jak siez abrały do systematycznej pracy to są w czołówce i zdają w pierwszych terminach, a są też zdolni, leniwi i wtedy niewiele pomaga bo zrozumieć to jedno ale częśc materiału trzeba po prostu wkuć.

Jak pójdziesz z nastawieniem, że łatwo nie jest to będzie dobrze! Ja tak poszłam z baardzo bojowym nastawieniem bo wszyscy mnie straszyli jak to na wecie nie ma się życia i w ogóle tragedia, a okazało się, ze wcale tak źle nie jest i przy odrobinie systematyczności wszystko okazuje się być bardzo przystępne. I to jest zdecydowanie sukces tych studiów - w końcu jestem w miarę systematyczna🙂
borkowa Szczerze mówiąc jeśli ma się dużo samozaparcia, mniej lub więcej systematyczności to dasz radę. Materiału jest dużo, ale naprawdę mam w grupie osoby wcale nie super zdolne, które n apoczątk miały problemy a teraz jak siez abrały do systematycznej pracy to są w czołówce i zdają w pierwszych terminach, a są też zdolni, leniwi i wtedy niewiele pomaga bo zrozumieć to jedno ale częśc materiału trzeba po prostu wkuć.

spróbować zawsze mogę, jeśli się nie dostanę to trudno, nic nie poradzę, zaczynam właśnie ferie i chcę nadgonić materiał z chemii, może się zepnę i mi jakoś do tej matury pójdzie
Jka tylko tego chcesz to próboj, a potem podczas studiów jak już się dostaniesz to polecam jednak nastawienie 'nie odpuszczę' niż jak nie wyjdzie to trudno bo bywa różnie i czasem mozna umieć i nie zdać, musieć uczyc sie nty raz tego samego, czasem nie ma co dyskutować z systemem itd, więc determinacja jest potrzebna żeby sie nie zniechęcić. I tak jak dziewczyny mówiły jeśli tego bardzo chcesz będzie łatwiej, widzę po osobach na roku, te które poszły  ot tak bez zbytniego przekonania mają dużo trudniej w tych kulminacyjnych momentach gdy faktycnzie może się odechcieć wszystkiego. Dobrze wtedy przypomnieć sobie jak bardzo się chciało tu być i za wszelką cenę nie dac sie z tego miejsca usunąć🙂
Jka tylko tego chcesz to próboj, a potem podczas studiów jak już się dostaniesz to polecam jednak nastawienie 'nie odpuszczę' niż jak nie wyjdzie to trudno bo bywa różnie i czasem mozna umieć i nie zdać, musieć uczyc sie nty raz tego samego, czasem nie ma co dyskutować z systemem itd, więc determinacja jest potrzebna żeby sie nie zniechęcić. I tak jak dziewczyny mówiły jeśli tego bardzo chcesz będzie łatwiej, widzę po osobach na roku, te które poszły  ot tak bez zbytniego przekonania mają dużo trudniej w tych kulminacyjnych momentach gdy faktycnzie może się odechcieć wszystkiego. Dobrze wtedy przypomnieć sobie jak bardzo się chciało tu być i za wszelką cenę nie dac sie z tego miejsca usunąć🙂

dzięki za rady :kwiatek:
Cyśka   Załoga G :D
12 lutego 2017 21:48
borkowa. , a ja napiszę trochę z podobnej perspektywy do twojej 🙂. Weta to od zawsze było moje marzenie, umysł mam właśnie bio-chemiczny (a przynajmniej tak myślałam  😉 ). Wylądowałam w technikum wet. Na początku z chemią było nieźle, zaczęło się psuć jak zaczęła się organa. Żeby mieć wstęp na wetę wzięłam udział w pierwszym OWiUR z blokiem weterynaryjnym i mam to co chciałam - czyli wstęp na ten kierunek. Jednak im bliżej do matury tym więcej mam wątpliwości. Moja chemia leży (jutro będą wyniki próbnej matury i wolę ich nie znać, a przez ferie nic nie robiłam, żeby się jej nauczyć), a dziewczyna studiująca wetę nastraszyła mnie, że jest naprawdę ciężko i ona wszystko poprawia :/. Niby jestem zdolna (to nie moje zdanie xD), ale boję się, że te braki będą za duże. Do tego straszny ze mnie leń! Szybko przyswajam wiedzę, ale zostawiam wszystko na ostatnią chwilę i boję się, że na studiach już sobie tym systemem nie poradzę. Mimo to myślę, że wybiorę się na właśnie ten kierunek, bo zawsze chciałam to robić 🙂. Moim zdaniem nie zaszkodzi ci spróbować, jeśli uda ci się dostać to dlaczego nie? 🙂 Warto spróbować spełnić swoje marzenia 🙂
Gniadata   my own true love
12 lutego 2017 21:59
biurkowa., Cyśka ja jeszcze Wam powiem jedno - jak dla mnie sprawdziany, klasówki w szkole nijak się mają do kolosów, egzaminów na studiach. Całe życie bylam (i jestem) paskudnym i książkowym przykładem lenia, matura to był dla mnie dramat (z resztą, można się na forum dokopać do mojego jęczenia w tej kwestii), a teraz póki co motor do nauki na wyczekanym kierunku i w ogóle cały system nauki na studiach sprawia, że radzę sobie lepiej niż się spodziewałam 😀
magda, rok przerwy chyba nie zawsze jest pomocny. Dużo osób mówiło mi, ze pózniej baaaardzo cieżko jest wrócić na studia. Ja teraz pracuje na 3/4etatu i studiuje dziennie - gdybym zrobiła ten rok przerwy i miała wybór (pracując dalej), to nigdy bym nie poszła na studia. (Tak wiem, ze sama powinnam decydować czy, i co studiuje, ale niestety, nie mam wyboru. 😉 )
Nauka w liceum nijak sie ma do studiowania. W liceum byłam strasznym leniem, nie umialam sie uczyć. Matura poszła mi dosyć przeciętnie. Na studiach jak trzeba było nagle wziąć sie do roboty to wszystko jakos samo sie ułożyło. Opracowalam sobie jakies metody nauki i idzie to całkiem sprawnie. Jeszcze jesli chcecie isc na wete, zawsze o tym marzylyscie to mobilizacja jest większa. 😉 jest duzo nauki, trzeba poświecić te kilka godzin dziennie ale przy dobrym rozplanowaniu wszystkiego jest czas na przyjemności. Owszem, czasami mozna sie zniechęcić jak milion razy próbuje sie zaliczyć jedno koło/egzamin i prowadzący mają Cie gdzieś ale no kurde, nie wyobrażam sobie byc teraz w innym miejscu pomimo tej masy nauki. 🙂
Dokładnie, ja w liceum naprawdę w ogóle się nie uczyłam, jedno co to czasem wykułam słówka na języki i tylko robiłam zadania z matmy +- 30 minut dziennie, i to nie codziennie. Na studiach niektóre rzeczy po prostu trzeba robić na bieżąco i o dziwo byłam w stanie je robić. Ba, weekend przed sesją pierwszy raz w życiu zarwałam noc, żeby się uczyć, zdecydowanie przez tamten jeden weekend (nie mówiąc już o tym ile siedziałam nad statą w tygodniu po zdaniu algebry) uczyłam się więcej, niż przez całe liceum. To jest zupełnie inny rodzaj nauki na studiach niż w szkole, akurat mi zdecydowanie bardziej odpowiada, bo tak naprawdę na wykłady idę zdobyć materiały, potem mogę we własnym zakresie robić sobie i uczyć się tego, co uważam za słuszne, a na ćwiczeniach sprawdzam, czy miałam rację. 😉
borkowa., jeśli faktycznie marzyłaś o wecie, to tak jak mówią dziewczyny-próbuj. Ale jeśli masz gdzieś z boku głowy humanistyczne studia, to zastanów się, co naprawdę będzie warte i czego będziesz mniej żałować. Ja szczerze mówiąc miałam drugie studia w zanadrzu, ale nawet na nie nie składałam, bo stwierdziłam, że 1. pewnie się nie dostanę (nie dostałabym się), 2. wątpię, żebym je skończyła (kumpel jest na pokrewnym kierunku, ma 4 poprawki, ja na pewno nie wytrzymałabym psychicznie), 3. Wolę skończyć (słowo klucz-skończyć) coś, co będzie dla mnie przyjemnością już podczas samego studiowania, wiadomo, może i z wysiłkiem, ale bez zbędnej mordęgi, żeby ewentualnie mieć ochotę i siłę robić to potem do końca życia. Po rekrutacji uznałam, że jak coś to poprawię jedną maturę i będę składać na ten drugi kierunek, ostatecznie bardzo się cieszę, że jestem na tych studiach, a nie na tamtych (a tamte to byłoby takie wow, i ambitne, progi wysokie, i wydział super, i praca pewna, i w ogóle co tylko najlepsze w oczach innych), poprawianie matury odwlekłam, semestr zaliczyłam. Tylko to też nie jest tak, że ja swój kierunek wybrałam "z braku laku", bo na niego też chciałam iść, tylko tamten mnie kusił tym swoim prestiżem 😉 Popatrz sobie na różne uczelnie i wydziały-na większość humanistycznych polski i angielski by Ci wystarczył, ba, u nas na polibudę ludzie z humana przychodzili, bo dobrze napisana podstawa z matmy i rozszerzenie z języka obcego i polskiego dawały wystarczającą liczbę punktów. Także szukaj, może akurat jakiś kierunek Ci się spodoba, popytaj ludzi. Ja w sumie całe życie pomysłu żadnego nie miałam, nic, zero, dopiero na targach uczelnianych rok przed maturą mnie olśniło i to bardzo precyzyjnie 😉
galopada_   małoPolskie ;)
13 lutego 2017 08:09
Karmelita, ja zaczynałam lekarski z laską 28 letnią i.... 50 letnią 😉

Sama miałam rok przerwy i absolutnie nie miałam trudności z powrotem do nauki, bo to i tak inny sposób uczenia się niż w liceum. Każdy musi nauczyć się uczyć jak na studenta przystało. Mi zeszło tak do grudnia, pozniej już jakoś to ogarnęłam 😉
Czytam te Wasze wypowiedzi i wiecie co , najgorsze jest zrezygnowanie ze swojego marzenia przez strach/ panikę że to ciężkie, że  tyle lat zajmuje a nie wiadomo czy się uda... A ktoś kiedyś powiedział :
" Nie rezygnuj z realizacji swojego marzenia tylko dlatego , że wymaga ono czasu. Czas i tak upłynie..."

Tak samo jest ze strachem. Jesteś młoda ! Spróbuj ! Po pierwsze nie ma się co spinać że tylee nauki , że trzeba tak i tak zdać maturę bo inaczej sobie nie poradzisz. Ja skończyłam wetę rok temu. Jak zaczynałam byłam przerażona, moi znajomi z roku matury pozdawane na 90 % , (ja dostałam się z wynikami : 63 % z rozsz biol i chemii tylko dlatego , że w Lublinie jeszcze wtedy braili pod uwagę język który zdałam na 95 % ) , wydawało mi się że każdy ma prawo tu być tylko nie ja, że jestem głupia , że się porywam z motyką na księżyc, tylu tu mądrych ludzi i co? I okazuje się że na studiach nie liczy się mądrość tylko wytrwałość I troszkę szczęścia ! Ostatecznie skończyłam studia z średnią 4,5 , nie miałam żadnego drugiego terminu z egzaminu , milion razy miałam szczęście . Na wetę poszłam z ambitnymi planami, że będę leczyć konie i tylko to wchodziło w grę. Od dziecka też marzyłam o swoim własnym, prywatnym koniu i swojej stajni. Życie zawodowe potoczyło się troszkę inaczej ... nie leczę koni, pracuję z małymi zwierzętami i KOCHAM swoją pracę i baardzo ją doceniam. Praca z końmi to troszkę inna bajka , nie można mieć wszystkiego .  Jednocześnie mam swojego konia i swoją stajnię, czas na realizację swoich pasji, czas na pomyślenie o rodzinie, dzieciach.
Życie wszystko weryfikuje. Nie ma się co spinać że nie wiem na co chcę pójść, albo że boję się pójść na wetę bo to ciężkie studia. Ciężkie jak 150 ! 😵 Ale co z tego ? Chcesz, próbuj ! ! 😉 Zawsze możesz zmienić drogę, poznać coś innego w czym się zakochasz i co chciałabyś robić a konie zostawić sobie jako hobby. Jest tyle możliwości... jesteście zdrowi, młodzi .. idźcie za głosem serca ! 💘
Dziękuje bardzo za taki odzew, każda wypowiedz jest dla mnie cenna!
Moje wątpliwości nie wynikaja z obaw, ze sobie nie poradzę lub ze nie będę umiała wrócić do trybu nauki. Bardziej z tego, ze mam 26 lat, studia skończę najwcześniej za 5, później aplikacja.. 😉 i nie wiem czy dam radę wbić się w rynek będąc tak dużo powyżej wieku pozostałych kandydatów...
Z drugiej strony temat chodzi za mną już od ponad roku, mam z nim styczność na codzień i podoba mi się coraz bardziej...
No wiem że podjęcie tej decyzji nie jest proste. Tylko żeby potem w człowieku nie odezwały sie wyrzuty do samego siebie,  a mogłam/ łem spróbować. :p A da się połączyć te studia z pracą?
Da się! Będzie ciężko ale się da 🙂
Karmelita Mnie się wiele osób pyta spoza studiów czy mi się chce nadal uczyć, a ja szczrze mówiąc mimo normalnych dla każdego studenta gorszych momentów to czuję, że to jest to i szczerze mówiąc nawet nie mam czasu zastanowić się czy mi si chce bo termin goni termin. Ale mam poczucie, że robię to po coś, że każ∂y egzamin, każde zaliczenie to jeden maleńki kroczek bliżej ku realizacji marzeń i tego się trzymam🙂
Przed dwa pierwsze lata pracowałam weekendami, teraz na trzecim odpuściłam bo jest mnóstwo ważnych rzeczy i czasu mało więc nie chcę sobie zaległości narobić a na szczęście rodzice bardzo wspierają mnie w moim weterynaryjnym planie więc pomagają finansowo, a od 4 roku mam zamiar znowu poszukać czegoś i też pracować, myślę, że się uda.
Strzyga   Życzliwościowy Przodownik Pracy
13 lutego 2017 17:28
Karmelita, no i co z tego? Ale będziesz miała więcej obycia, doświadczenia życiowego, większą umiejętność odnalezienia się w pracy niż Świeżaki po studiach 😀

Nauka w liceum nijak sie ma do studiowania. W liceum byłam strasznym leniem, nie umialam sie uczyć. Matura poszła mi dosyć przeciętnie. Na studiach jak trzeba było nagle wziąć sie do roboty to wszystko jakos samo sie ułożyło. Opracowalam sobie jakies metody nauki i idzie to całkiem sprawnie. Jeszcze jesli chcecie isc na wete, zawsze o tym marzylyscie to mobilizacja jest większa. 😉 jest duzo nauki, trzeba poświecić te kilka godzin dziennie ale przy dobrym rozplanowaniu wszystkiego jest czas na przyjemności. Owszem, czasami mozna sie zniechęcić jak milion razy próbuje sie zaliczyć jedno koło/egzamin i prowadzący mają Cie gdzieś ale no kurde, nie wyobrażam sobie byc teraz w innym miejscu pomimo tej masy nauki. 🙂

biurkowa., Cyśka ja jeszcze Wam powiem jedno - jak dla mnie sprawdziany, klasówki w szkole nijak się mają do kolosów, egzaminów na studiach. Całe życie bylam (i jestem) paskudnym i książkowym przykładem lenia, matura to był dla mnie dramat (z resztą, można się na forum dokopać do mojego jęczenia w tej kwestii), a teraz póki co motor do nauki na wyczekanym kierunku i w ogóle cały system nauki na studiach sprawia, że radzę sobie lepiej niż się spodziewałam 😀


borkowa., i właśnie to jest sedno sprawy 🙂 Jeśli to jest Twoje marzenie, to zawsze warto spróbować. Jak stwierdzisz, że to nie to - zawsze możesz zrezygnować albo zmienić kierunek. A nauka w liceum różni się od nauki na studiach 😉
Cyśka   Załoga G :D
13 lutego 2017 17:53
A jak sobie radzicie z taką niemocą, złymi dniami? Ja mam takie często i po prostu wtedy nic mi nie wchodzi, niezależnie od tego jak się staram. No nie skupię się i kropka. Jak wpadnę w doła na studiach to już w ogóle nic mi nie wejdzie do łba 🙁.
I jak jest w końcu z chemią na wecie? Dużo jest rzeczy niezwiązanych z samą weterynarią, takiej chemii "nieweterynaryjnej"?
Aby odpisać w tym wątku, Zaloguj się