Nic mi nie wychodzi!!! czyli dla "zdołowanych"

Można wyjść zawsze. Tak samo jak odmówić konsultacji psychiatrycznej.
smarcik   dni są piękne i niczyje, kiedy jesteś włóczykijem.
16 października 2018 09:33
Gillian ok, w takim razie szkoda, że tak się stało  🙁 Nie ma tu na co czekać, skoro ktoś mógłby pomóc..
wyszłam po kroplowkach ledwo stojąc na nogach na własne żądanie bez konsultacji

Dlaczego?
Mozii   "Spełnić własną legendę..."
16 października 2018 18:34
AtlantykowaPanna, skąd jesteś?
Nie mogę się pozbierać po śmierci kobyły, wiem że to jeszcze świeże. Ciągle wraca do mnie jakieś szaleństwo, że dostanę telefon ze stajni, że ona stoi i rży. Czuję się jak na bocznym torze, jak wyrzucona z obiegu.
Tu nie ma złotej rady, potrzebujesz czasu.
Często ta nadzieja, że to zły sen - trochę targa nieczule człowiekiem, że jeszcze wierzy.
AtlantykowaPanna   "Jeśli idziesz przez piekło- nie zatrzymuj się!"
17 października 2018 08:37
Mozii okolice Warszawy.
Byłam wczoraj na Nowowiejskiej. Mam depresję przewlekłą i zaburzenia osobowości. Z racji tego, że dany oddział nie jest odpowiednim do mojego miejsca zamieszkania dostałam kartkę od psychiatry i jadę dzisiaj do Sochaczewa i zostaje tam na leczenie. Trzymajcie kciuki bo rodzinka już mi powiedziała, że odwiedzać mnie nie będzie. Najgorsze jest To, że muszę jechać tam autobusem i to sama. Od rana tylko rycze....
AtlantykowaPanna, trzymaj się, będzie dobrze, trzymam mocno za Ciebie kciuki!
Nie mogę się pozbierać po śmierci kobyły, wiem że to jeszcze świeże. Ciągle wraca do mnie jakieś szaleństwo, że dostanę telefon ze stajni, że ona stoi i rży. Czuję się jak na bocznym torze, jak wyrzucona z obiegu.


Jakiś czas temu myślałam, że będę musiała uśpić chorego konia, po części domyślam się jak możesz się czuć.
Pomyśl może o tym w ten sposób, że twoja kobyła jest właśnie w najlepszej stajni jaką mogłabyś sobie dla niej wymarzyć, że biega codziennie po wielkiej łące w stadzie innych kopytniaków. Jest wypasiona, zrelaksowana, nic ją nie boli, nic jej nie dolega, czeka tam sobie na Ciebie, bo kiedyś się spotkacie i pojedziecie w najzajebistrzy teren ever! Współczuję straty konia, trzymam kciuki za pozbieranie się po tej stracie, a może kiedyś nawet danie domu jakiejś poszkodowanej przez los bidzie 🙁
AtlantykowaPanna jak sie czujesz?
Nie będę pisać żadnych rad czy coś, bo sama kiedyś bylam w punckie, gdzie miałam myśli i plany samobójcze, choc nigdy próby nie podjęłam. Do dziś potrafię mieć czarny dzień. Jak jest bardzo czarno, to co ktoś nie powie, to i tak nie przynosi ukojenia. A myśl, że może być inaczej w takiej sytuacji jest niewyobrażalna (pomimo, że to prawda, to w dole niespecjalnie to pomaga, bo po prostu, jest niewyobrażalne).
Jestem z Tobą myślami i mam nadzieję, że trafisz na dobrego specjalistę.  Nie wrzucaj sobie presji (typu jakies limity czasowe, żeby wyjsć z doła) - na co masz siły to masz, na co nie masz to nie masz, z czasem będzie łatwiej.
Przechodziłam przez ciężki okres w życiu i wszystkim którym jest bardzo źle chciałabym napisać - że trzeba sobie dać czas. Na smutek, ale też na walkę z nim. I trzeba sobie pozwolić żyć. AtlantykowaPanna trzymam za Ciebie kciuki. Jest taki cytat, żeby się nie zatrzymywać, gdy się przechodzi przez piekło  :kwiatek:...
Coś chciałam napisać, ale się rozmyśliłam.
AtlantykowaPanna, mieszkam zaraz obok Błonia, więc jakbyś czegoś potrzebowała to wal śmiało na PW. Trzymam  kciuki za Ciebie.
Mnie też dopada jesienna chandra. Deszcz za oknem plus kilka nałożonych na siebie problemów i czuję się jak przejechana walcem. Gdyby nie poczucie obowiązku wobec zwierzaków i dziecka najchętniej nie wstałabym z łóżka 🙁.
Niestety zaczyna się ten trudny jesienny czas, którego osobiście też bardzo nie lubię. Najchętniej od listopada do marca siedziałabym gdzieś na południu :/
Strzyga   Życzliwościowy Przodownik Pracy
23 października 2018 14:42
Na chandrę, a nie depresję to zapach cytrusów, zwłaszcza pomarańczy, najlepiej olejki eteryczne w kąpieli, suplementacja wit D, można iść na chwile na solarium, jeśli sie tego nie nadużywa, podjeść trochę więcej orzechów, zwłaszcza włoskich. No i porobić coś, co się lubi, trochę się dopieścić 🙂
Ja nienawidzę takiej pogody, ale mimo wszystko stwarza klimat do czytania książek (szczególnie kryminałów) i obijania się pod kocykiem z herbatką i kotkami leżącymi w nogach 🙂
Jak się ma wolne. Gorzej kiedy się z pracy do pracy całe dnie biega. Wpadasz do domu o 15😲0, położyłabyś się z kocykiem i kotem, a wiesz, że za 40 minut musisz znów wyjść na zewnątrz i iść pracować 3 godziny. Wpadasz o 19😲0 , cala rodzina leży se, je, filmy ogląda, na kompie gra, a ty wiesz, że pakujesz żarcie i musisz znów wyjść na tę zimnicę i idziesz na noc. Wszyscy ci mówią "Paaaa" radośnie. a ty jak wół roboczy z torbami wychodzisz. Znowu.
( chyba że se kota będę wozić ze sobą w klatce do pracy)
6 rano, ciemno, zimno i za kołnierz się leje. Trzeba iść do stajni i robić swoje, pchać taczki po błocie. Koło 9 chwila przerwy na śniadanie i gorącą herbatę. Do 10 kurtka i spodnie przeschną i znów trzeba zapychać. Na książki czas pomiędzy 17-20, jeśli nie trzeba jechać po zakupy, coś załatwić albo konie czegoś nie zmajstrują.
tunrida, to zrezygnuj z czegoś. Ja pracuje dużo, w weekendy, święta i na noce też. Ale taki tryb jak opisujesz to w życiu bym nie mogła.
Zmiany mam 6, 12 lub 18h jeśli z nocą. 18h spoko bo w nocy można się przespać.  A najbardziej lubię te zmiany po 6 godzin bo szybko mijają i dużo wolnego dnia zostaje dla siebie. A i tak często jestem zmęczona jakbym pracowała 12...
Jak się ma wolne. Gorzej kiedy się z pracy do pracy całe dnie biega. Wpadasz do domu o 15😲0, położyłabyś się z kocykiem i kotem, a wiesz, że za 40 minut musisz znów wyjść na zewnątrz i iść pracować 3 godziny. Wpadasz o 19😲0 , cala rodzina leży se, je, filmy ogląda, na kompie gra, a ty wiesz, że pakujesz żarcie i musisz znów wyjść na tę zimnicę i idziesz na noc. Wszyscy ci mówią "Paaaa" radośnie. a ty jak wół roboczy z torbami wychodzisz. Znowu.
( chyba że se kota będę wozić ze sobą w klatce do pracy)


Ja pracuje w systemie 12h lub 24h w pracy. I to raczej codziennie. Czuje to samo. Próbowałam brać psa, ale był opór w pracy.
Najważniejsze, to rodzina która rozumie, że musisz tak pracować. Mi to pomaga. Btw, kiedy miałam okres mniejszej ilości dyżurów to dziadziałam w domu. Może rzeczywiscie niektórzy sa stworzeni to bycia wołami?
Ja potrzebuje dużo pieniędzy, jeszcze więcej pieniędzy. I tyle. To ostatnie lata kiedy jeszcze mam siłę tyrać, więc tyram. Mąz zarabia mało " na waciki" i nie zacznie już zarabiać więcej. Dziecku nie wiadomo jak się życie ułoży, ale dobrze by było, by w razie czego był zapas gotówki dla niego.
Mam dużo zobowiązań ( koń, dużo żrące koty, murzynki w Malawii) Kiedyś tam pewno dojdzie stara matka i na to tez muszę być przygotowana niestety.
Potrzebuję dużo kasy! Bardzo dużo! Więc jeśli mogę jeszcze pocisnąć, to cisnę. Stękam, marudzę czasami, na mordę padam, ale cisnę. Bo tak wybrałam.
I latem jest łatwiej. Bo dzień długi, zielono, jadąc z pracy do pracy można ogladać las za oknem samochodu i pośpiewać z otwartą szybą. I rano o 5😲0 można pobiegać. A jak jest zimno, ciemno, piździ złem, wieje, pada i stópki mi marzną, to ... walczę ze złym nastrojem. I jest trudniej.
Nie wiem ile to dla Ciebie dużo. Zawsze można podjąć próbę pertraktacji stawki i pracować mniej za tyle samo kasy. Albo pogodzić się z losem.
pozostaje pogodzić się z losem.
Zwłaszcza że sama taki wybrałam. Tylko jesień nie pomaga!!! Szaro, buro, zimno, a kocyk z kotem i książką nie dla mnie.
smarcik   dni są piękne i niczyje, kiedy jesteś włóczykijem.
24 października 2018 12:08
Chyba są po prostu takie osoby, które potrzebują (chcą) mieć dużo kasy bo tak i już  🙂 I nawet jak mają te 10000 to chcą mieć 20000. Bo potrzebują tego np dla własnego komfortu psychicznego  🙂 Każdy jest inny  😉


P.s. zazdroszczę tej książki i kocyka, bo też bym poczytała, a jak już uda mi się wrócić do domu to jedyne o czym myślę to sen  😵
Bo pieniedzy zawsze jest mało. Jak zaczyna być wiecej to łapiemy kolejne zobowiązanie i znów brakuje. Ja chwilkę byłam zaodowolona, ale wzięłam samochód w leasing - no bo przecież samochód bedzie w zyciu potrzebny. Potem kupiłam konia. Nigdy pieniedzy nie bedzie wystarczająco. Takie życie.
tunrida, a próbowałaś znaleźć pasję, którą możesz realizować w trakcie pracy? Ja między pacjentami pochłaniam książki.
Strzyga   Życzliwościowy Przodownik Pracy
24 października 2018 12:27
Jasne, że zawsze będzie mało, bo każdy do jakiegoś poziomu się przyzwyczaja a wydatków ma się coraz więcej. Jak piszę, też dużo pracuję, często jestem pod telefonem i jadę - czy to noc czy wolny weekend, jak mogę to jadę.
Ale jest też zdrowie, rodzina i życie. I trzeba dobrze umieć meandrować w tym wszystkim, żeby nie stracić ani zdrowia, ani rodziny, ani pasji. Moja rodzina akurat akceptuje tryb pracy, ale jednak widujemy się z mężem dłużej niż godzinę dziennie. Pasja jest ważniejsza i 1-2x w tyg telefon zostaje w samochodzie, a ja spędzam w stajni tyle czasu, ile potrzebuję.
smarcik   dni są piękne i niczyje, kiedy jesteś włóczykijem.
24 października 2018 12:33
rtk nie no, bez przesady, przecież ludzie są różni  🙂 I różne bywa ich podejście do pieniędzy. I są tacy co cenią sobie bardziej np czas wolny i odpoczynek niż posiadanie samochodu czy konia. Albo jeszcze milion innych wariantów  😀


I poniekąd w nawiązaniu do artykułu - robiłam ostatnio badania zlecone przez endokrynologa. Z racji dostępnych terminów jedno zrobiłam dwa tygodnie przez urlopem, a drugie dwa dni po powrocie z urlopu. Wyniki skrajnie różne  😉 Pani doktor stwierdziła, że to częsty objaw przewlekłego stresu.
rtk- siedzę w necie. Chyba nic więcej nie chce mi się w pracy robić. Leci odpalona muzyka, czasami odpalę audiobooka, ale nie jest to dobre, bo muszę wtedy sprężać mózg by słuchać. A że w pracuję dużo i zawsze właśnie mózgiem, więc chwile wolne w robocie poświęcam na "nicnierobienie mózgowe." Takie niezobowiązujące gapienie się w instagram, przeglądanie forum, allegro, jest chyba najlepsze. Bo nie muszę myśleć. Ja jestem już chyba tak zmęczona myśleniem, że mi się w wolnych chwilach nic a nic nei chce myśleć.
Czasami tu na forum bym coś napisała mądrzejszego, ale.. nie chce mi się wysilić by myśli przelać na klawisze. Wole klepać tak bezmyślnie.
Aby odpisać w tym wątku, Zaloguj się