Dziękuję wszystkim za trzymanie kciuków za Daki i słowa otuchy...
Niestety czasem tak bywa, że los chce inaczej i trzeba pożegnać ukochanego zwierzaka... ;(
Żałuję, że mnie przy niej w tych ciężkich chwilach nie było, ale wiem, że miała wspaniałą opiekę.
Kiedyś dzięki niej dostałam ksywkę Pipi, której nie znosiłam... dziś mi tego brakuje.
Spędziłyśmy wspaniałe trzy lata i mimo, że była chorowita, nigdy nie chciałam z niej zrezygnować i jak wielu mówiło pozbyć się problemu.
Wiem, że drugiej takiej nigdzie nie ma... i nie tylko ja ale i Klusio będzie za nią bardzo tęsknił bo były bardzo zżyte.
Mimo, że czuję iż cząstka mnie odeszła razem z nią, wiem że czas leczy rany i kiedyś będzie lepiej - zniknie żal i pozostaną same miłe wspomnienia.


-Witaj Agnieszko... Bardzo mi przykro z powodu odejścia Dakoty, tym bardziej, że to był przecież młody, fajny koń.  Pamiętam nasze wycieczki do Puszczy. Trzymaj się dzielnie i wracaj z obcych landów.  Pozdrawiam - Janusz